O tym pisała prasa: Krytycznie o powojennym ruchu sportowym w Polsce

„Przystępując do krytycznego ujęcia ruchu sportowego w Polsce w okresie powojennym, zdajemy sobie sprawę z trudności, jakie nasuwa zadanie tego rodzaju. Sport polski jest bowiem jako całość, mimo dojrzalsze formy niektórych swoich gałęzi „in statu nascendi” Nie posiadając wielkich tradycji kultury fizycznej państw i narodów zachodnio i północno europejskich, opiera się na razie jeszcze ciągle na dorobku przedwojennym dzielnicy Małopolskiej, oraz paru miast b. Kongresówki, w pierwszym rzędzie Warszawy, następnie Łodzi. Duchowo łączy się jednakże już ściśle z olbrzymim prądem odrodzenia fizycznego, który po wojnie z siłą niebywałą a nieoczekiwaną ogarnął świat cały. Od umiejętności z jaką je wyzyska zależeć będzie w ogromnej mierze jego przyszłość rozwojowa. To przystosowanie się do wzorców zagranicznych nie może jednakże pochłaniać całkowicie naszych trudów organizacyjnych w dzisiejszej dobie – albowiem nie ono jedno decyduje o naszym stanowisku w rzędzie sportu światowego. Ten geniusz nie ujawnił się jeszcze w sporcie polskim i tylko tu i ówdzie ukazuje nam w przelocie oblicze swe, żywe i zwycięskie. Dopuki nie ujawni się w całej pełni, pozostanie ruch sportowy w Polsce tem, czem jest dzisiaj tj. rwącą się naprzód i rozrastającą się żywiołowo, ale nie urobioną i luźną bryłą.”

„in statu nascendi” - łac. w trakcie tworzenia