Wydarzyło się: historyczny medal polskich szczypiornistów

Drużyna prowadzona przez Zygfryda Kuchtę rozpoczęła zmagania w RFN od meczu ze Szwajcarią, który wygrała w dramatycznych okolicznościach 16:15 (7:7). W kolejnych spotkaniach Biało-Czerwoni zwyciężyli Japonię 28:19 (16:9) oraz zremisowali z NRD 19:19 (9:10), uzyskując awans do dalszej fazy turnieju z pierwszego miejsca w grupie C.

W fazie zasadniczej zespoły zostały podzielone na dwie grupy. Zwycięzcy obu grup mieli zagwarantowany udział wielkim finale, natomiast ekipy z miejsc drugich miały rywalizować o brązowym medal. Dwa pierwsze mecze zakończyły się porażkami Biało-Czerwonych – z RFN 17:18 (9:9) oraz faworytem turnieju, reprezentacją ZSRR 21:27 (13:13). W ostatnim pojedynku nasza ekipa wygrała po dramatycznej końcówce z Czechosłowacją 24:23 (15:9). Po rozegraniu wszystkich spotkań okazało się, że trzy drużyny – Polska, RFN i NRD, mają taki sam bilans: 2 wygrane, 1 remis i 2 porażki. W tej sytuacji o miejscach w tabeli decydował stosunek małych punktów, czyli bramek. Najlepszy wynik (-5) mieli Biało-Czerwoni. Zespół NRD stracił 6 bramek więcej niż zdobył, z kolei reprezentacja zachodnich Niemiec legitymowała się bilansem minus 9 trafień. Tak oto, w niespotykanych okolicznościach, Polacy stanęli przed szansą gry o historyczny, pierwszy medal mistrzostw świata. 

Rywalem naszego zespołu była ekipa Danii. Skandynawowie ponieśli tylko jedną porażkę w turnieju - z Jugosławią. Od początku mecz miał bardzo wyrównany przebieg, żadna z drużyn nie była w stanie wypracować sobie większej przewagi. W końcówce więcej sił zachowali Biało-Czerwoni, pokonując rywala 23:22 (13:12). Polacy w swoim szóstym starcie na mistrzostwach świata po raz pierwszy „wdrapali się” na podium. Zapewnili sobie również bezpośredni awans do igrzysk olimpijskich w Los Angeles (1984 rok), w których ostatecznie nie wystartowali z powodu bojkotu państw socjalistycznych.