Data 26 grudnia to szczególny dzień dla polskiego narciarstwa. Dokładnie 92 lata temu powstał Polski Związek Narciarski.

Ciekawostką może być fakt, że narciarstwo ma niezwykle długą historię, najstarsze narty pochodzą z okolic Rosji i Norwegii, mają one ponad 4000 lat. Historia polskiego narciarstwa jest zdecydowanie krótsza. W kwietniu 1891 na nartach do Stawu Gąsienicowego mieli dotrzeć Władysław Kleczyński junior i Marcin Kozłeck. Trzy lata później Stanisław Barabasz przywiózł do Zakopanego nie znane tu wcześniej narty. Rozwój jazdy na nartach następował dzięki taternikom, którzy używali ich do swoich wypraw. Pierwsze kluby i sekcje powstały już na początku 1907 roku m.in. Karpackie Towarzystwo Narciarskie we Lwowie i Sekcja Narciarska Towarzystwa Tatrzańskiego.

Prawdziwy rozwój narciarstwa nastąpił jednak po utworzeniu Polskiego Związku Narciarstwa. W 1918 roku Polska odzyskała upragnioną niepodległość, pozwoliło to na reaktywowanie istniejących przed wojną klubów. Na zjeździe Towarzystw Turystycznych w Krakowie powołano komitet organizacyjny Polskiego Związku Narciarskiego. Zebranie założycielskie odbyło się 26 grudnia 1919 roku, na którym zjawili się przedstawiciele takich klubów jak: Karpackie Towarzystwo Narciarzy we Lwowie, Sekcja Narciarska Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Zakopanem, Tatrzańskie Towarzystwo Narciarzy w Krakowie, Sekcja Narciarska Akademickiego Związku Sportowego w Krakowie, Wintersportklub des Beskiden Yereines w Bielsku–Białej. Pierwszą siedzibą organizacji było Zakopane, a następnie Warszawa. Pierwszym przewodniczącym był dr Mieczysław Świerz, a jego następcą inż. Aleksander Bobkowski, który pełnił swoją funkcję od 1920 do 1939 roku.

Polski Związek Narciarski postawił przede wszystkim na rozwój sportowy. W sezonie 1922/23 utworzona została Komisja Sportowa PZN. Rok później polska organizacja była jednym z założycieli Międzynarodowej Federacji Narciarskiej (FIS). W tym samym roku reprezentacja Polski wystartowała w międzynarodowych zawodach narciarskich pod nazwą „Tydzień sportów zimowych”. W 1925 roku na Kongresie Olimpijskim w Pradze impreza otrzymała nazwę I Zimowych Igrzysk Olimpijskich. Biało-czerwoni pojechali w ośmioosobowym składzie. Najlepiej spisał się Leon Jucewicz, który zajął 8. miejsce w wieloboju.

Polski Związek Narciarski cieszył się dużym uznaniem wśród międzynarodowego środowiska. Tym samym w 1929 roku był organizatorem I Międzynarodowych Zawodów Narciarskich – FIS, w których rywalizowano wyłącznie w narciarstwie klasycznym. Do wybuchu wojny żadnemu polskiemu sportowcowi nie udało się sięgnąć po medal olimpijski. W 1932 roku w Lake Placid w USA reprezentacja Polski w hokeju na lodzie zajęła 4. miejsce. Jednak było ono ostatnim... Dużym sukcesem było w ogóle wysłanie drużyny narodowej, obok Polaków udało się to również Niemcom, jako drugiej reprezentacji z Europy. Warto jednak dodać, że zawodnicy za część podróży zapłacili z własnej kieszeni. W 1939 roku Polski Związek Narciarski ponownie stał się organizatorem międzynarodowej imprezy, przeprowadzając Mistrzostwa Świata w konkurencjach klasycznych oraz zjazdowych. We wrześniu tego roku doszło do wybuchu wojny, związek przestał istnieć, a zimowa stolica Polski – Zakopane, stała się ośrodkiem leczniczo-wypoczynkowym dla Wehrmachtu.