fot. Wikimedia Commons/Casito

28 stycznia 1928 roku we Lwowie urodziła się polska olimpijka z Monachium i Montrealu Irena Szydłowska.

Jej droga do odkrycia sportu, w którym odniosła największe sukcesy sportowe była namaszczona poszukiwaniami w różnych dyscyplinach. Jako siedemnastoletnia uczennica warszawskiego gimnazjum w 1945 roku Irena Szydłowska wygrywa pierwsze w życiu zawody sportowe, występowała wówczas jako pływaczka. Rok później zdobywa medal Mistrzostw Polski na 100 metrów stylem grzbietowym. Jednak z pływaniem wygrywają inne dyscypliny. Szydłowska uzyskuje uprawnienia do uprawiania szybownictwa. Jednocześnie pod okiem trenera Tadeusza Kobylińskiego trenuje wioślarstwo. Nadal poszukuje i w 1950 roku zaczyna uprawiać siatkówkę. Do 1956 roku występuje w barwach klubu Budowlani Warszawa. Tego samego roku rozpoczyna naukę w Państwowej Szkole Technicznej w Warszawie i postanawia oddać się nowemu zadaniu. Po uzyskaniu dyplomu w 1959 roku wraca do uprawiania sportu. Mając 31 lat Irena Szydłowska zaczyna trenować łucznictwo, o słuszności swego wyboru ma się już niebawem przekonać się, odnosząc sukcesy na całym świecie. Jako łuczniczka reprezentuje takie kluby jak: Klub Sportowy "Syrena", Robotniczy Klub Sportowy "Marymont" Warszawa, Robotniczy Klub Sportowy "Drukarz", Spółdzielczy Klub Sportowy „Społem" w Łodzi. Irena Szydłowska to sześciokrotna rekordzistka świata. Swój pierwszy rekord świata pobiła w 1970 roku (60 m, 317 pkt). Cztery razy zdobywa tytuł Mistrza Polski oraz siedmiokrotnie jest pierwszym i drugim wicemistrzynią kraju. Jest dwukrotną brązową medalistką Mistrzostw Świata. Drużynowo dwukrotnie zdobywa złoty medal Mistrzostw Świata. Jej największym sukcesem beż wątpienia jest zdobycie srebrnego medalu podczas Igrzysk Olimpijskich w Monachium. Po zakończeniu kariery sportowej działała w Drukarzu Warszawa i PKOl-u. Zmarła 14 sierpnia 1983 roku w Warszawie. Rok po jej śmierci został zorganizowany po raz pierwszy Memoriał Ireny Szydłowskiej.