W połowie lat 20-tych w wielu miastach zaczęły pojawiać się kluby piłki nożnej, które zrzeszały pracowników różnych fabryk, czy też ze względu pochodzenie etniczne. Liczba klubów szybko rosła, a wraz z nimi rosła i liczba chętnych do udziału w Mistrzostwach Polski.

W pierwszych latach kluby z Grodna grały w mistrzostwach okręgu Wilna lub Lublina. Przed sezonem w 1929 roku na piłkarskiej mapie, utworzono nowe okręgi białostocki, poleski i wołyński okręg piłkarski.

W 1926 roku zespół Grodna wszedł do klasy A wileńskiej, a trzy lata później został pierwszym mistrzem okręgu białostockiego Związku Piłki Nożnej.

W 1929 roku Cresovia Grodno zdobyła mistrzostwo okręgu białostockiego, pokonując głównego rywal - WKS 42 PP.

Mecze w Grodnie odbywały się na stadionie przy ulicy Sobieskiego, 3 (w pobliżu obecnego stadionu Uniwersytetu). To było prawdziwe święto miasta. W przeddzień drukowano piękne plakaty informujące o nadchodzącej grze. W dniu meczu na stadionie często swój występ miała orkiestra wojskowa, a przed głównym meczem, swoje zawody rozgrywali juniorzy.

Bilety w tym czasie były dość drogie - do 1 zł, ale mimo to nie brakowało prawdziwych fanów sportu. Całe rodziny przychodziły oglądać mecz. Według niektórych szacunków, na każdym spotkaniu kibicowało około 10000 widzów.

Związek zdecydowanie dbał o dyscypline na boisku i wokół niego. Do jednego incydentów doszło na stadionie w Grodnie podczas meczu finałowego o prawo do gry w klasie A między miejscowym

Cresovią, a Makabi Suwałki.

Cresovia pokonała przeciwników, ale za łamanie zasad podczas meczu, władze piłkarskich nałożyły karę w wysokości 50 zł, a zawodnicy upomniani indywidualnymi karami.

Jednym z najbardziej znanych zawodników Cresovii Grodno był pomocnik Marian Karol Schaller, który wcześniej grał w Uranii Kraków i Pogoni Wilno. Z Cresovii trafił do warszawskiej Legii. Cztery razy zagrał w reprezentacji Polski.

Ruslan Kulevich - dziennikarz białoruskiego portalu Tvoj Styl

Artykuł udostępniony dzięki uprzejmości portalu Tvoj Styl