Powstanie klubu sportowego datuje się na rok 1926. Miało to związek z upowszechnianiem w Radomiu sportu fabrycznego, zorganizowanego przez Koło Kulturalno-Oświatowe Państwowej Wytwórni Broni. Powstał wtedy początkowo Klub Kolarzy i Motocyklistów "Broń", a później po dołączeniu się dalszych sekcji sportowych, Klub Sportowy "Broń" przy Państwowej Fabryce Broni. Jego pierwszym prezesem został J. Janiszewski. KS "Broń" wspierany przez Wytwórnię Broni stawał się powoli najpoważniejszym klubem sportowym Radomia. Powstawały coraz to nowe sekcje: strzelecka, łucznicza, tenisa ziemnego, bokserska, siatkówki. Wysiłkiem całej załogi Państwowej Wytwórni Broni, która opodatkowała się w wysokości 0,5 proc. od zarobków, zarząd klubu przystąpił do budowy stadionu sportowego przy ul. Narutowicza. W pierwszej kolejności powstał tor kolarski, na którym już w 1930 r. rozgrywano zawody. W dalszej kolejności oddano do użytku boisko piłkarskie, bieżnię, skocznię, rzutnię, strzelnicę, boiska do piłki siatkowej oraz rozpoczęto budowę basenu pływackiego o wymiarach 50 na 25 m.

Prawdziwy rozkwit klubu przypada jednak na lata powojenne. Broń stała się klubem patronackim Zakładów Metalowych. Szczytowym osiągnięciem klubu było uzyskanie przez jej pięściarza Kazimierza Paździora w 1957 r. w Pradze mistrzostwa Europy, a w 1960 r. w Rzymie złotego medalu Igrzysk Olimpijskich. Największym sukcesem drużyny bokserskiej był natomiast awans i występy w połowie lat 80. w ekstraklasie.