Fińscy przedstawiciele nie byli obecni, podczas gdy Międzynarodowy Komitet Olimpijski został zakładany przez barona Pierre`a de Coubertina w Paryżu w 1894 roku. Sportowcy z tego kraju nie uczestniczyli w Igrzyskach Olimpijskich w Atenach (1896r.), w Paryżu (1900r.) czy też w Saint Louis (1904r.). W 1906 roku na igrzyskach międzyolimpijskich w Atenach czterech zawodników odniosło znaczące sukcesy, Verner Weckman i Verner Järvinen zdobyli złoty medal, pierwszy z nich w zapasach, drugi w rzucie dyskiem w sposób starożytny.

Finlandia stała się groźnym rywalem innych krajów podczas Pucharu Świata w Londynie w 1912 roku. Wówczas Hannes Kolehmaisen zdobył dziewięć medali, sukcesy odniósł w lekkiej atletyce i zapasach. W 1920 roku reprezentanci Finlandii zdobyli 15 złotych medali, natomiast w 1924 roku w Paryżu wywalczyli aż 37 krążków.

Zawody odbywające się w lecie nie przynosiły żadnych znaczących rezultatów. Warto zwrócić jednak uwagę na czterokrotnego mistrza olimpijskiego w biegach długodystansowych, zawodnikiem tym był LasseVirén.Sukcesy były odnoszone raczej w porze z zimowej. Veikko Hakulinen i Eero Mäntyranta zostali siedmiokrotnymi medalistami olimpijskimi w biegach narciarskich.