„W żadnym chyba sporcie nie obserwuje się tylu scysyj związanych z rozgrywanemi zawodami jak w kolarstwie polskiem. Każde niemal mistrzostwo, czy nawet ważniejszy bieg kończy się protestami, dyskwalifikacjami i odkładaniem decyzji, która w dużej ilości wypadków zapada nie na torze czy szosie, lecz przy zielonym stoliku Związku Polskich Towarzystw Kolarskich. Analizując te przykre i bynajmniej nie przyczyniające się do propagandy sportu kolarskiego zjawiska, należy dojść do wniosku, ze sedno sprawy leży w niezdrowej konkurencji, obserwowanej od dłuższego czasu między szeregiem klubów.”