Notatka z życia: Mistrz strzelania do rzutków

2013-09-12, 06:00   A A A   drukuj   Piotr Stokłosa

Jest jedynym polskim medalistą olimpijskim w trapie – jednej z konkurencji strzeleckich, polegającej na strzelaniu do rzutków. W 1956 r. w Melbourne sięgnął po srebrny krążek, by następnie uczestniczyć jeszcze w 5 kolejnych igrzyskach, tym razem już bez medalowego powodzenia. Adam Smelczyński, bo o nim mowa, w najbliższą sobotę obchodzić będzie 83. urodziny.

Urodził się 14 września 1930 r. w Częstochowie. Po ukończeniu tamtejszego Liceum Ogólnokształcącego im. Romualda Traugutta, wyjechał do Łodzi, gdzie kontynuował naukę na Akademii Medycznej oraz zaczął na poważnie trenować strzelectwo. Jego pierwszym klubem był łódzki Kolejarz, następnie reprezentował barwy tamtejszej Spójni i Budowlanych. Od 1953 r. trenował już w Warszawie, najpierw będąc zawodnikiem Związkowego Klubu Strzeleckiego, a następnie, przez 20 lat (1961-1981), stołecznej Legii. Zamiłowanie do broni Adam Smelczyński odziedziczył po ojcu jeszcze przed wyjazdem do Łodzi.

Największym sukcesem w karierze polskiego strzelca było 2. miejsce w konkursie olimpijskim w Melbourne w 1956 r. Smelczyński uzyskał tam w trapie (konkurencji polegającej na strzelaniu do rzutków z pięciu stanowisk oddalonych od wyrzutni od 15 metrów) 190 pkt na 200 możliwych i ostatecznie uplasował się tuż za zwycięzcą – Galliano Rossinim z Włoch. Medalowego miejsca nie udało mu się już uzyskać podczas pięciu kolejnych igrzysk, mimo że w Meksyku w 1968 r. poprawił rezultat z Australii (195 pkt dało 6. miejsce), a cztery lata później w Monachium uzyskał taki sam wynik jak w Melbourne (190 pkt, co dało miejsce 11.). Do swoich międzynarodowych osiągnięć Polak może jednak dopisać tytuły i krążki zdobywane na innych imprezach – mistrzostwach świata i Europy. Smelczyński ma na koncie brąz mistrzostw globu (Bolonia 1967), dwa tytuły mistrza Starego Kontynentu (1972 Madryt i 1976 Brno), a także 2 srebrne i 3 brązowe medale zdobywane na tej imprezie. Oprócz tego, urodzony w Częstochowie sportowiec to także 12-krotny mistrz Polski, a tytuły te zdobywał na przestrzeni 20 lat – pierwszy w 1956 r., ostatni w 1976.

Artykuł na podstawie: Bogdan Tuszyński, „Polscy olimpijczycy XX w.", Wydawnictwo Europa, Warszawa 2004.

 

Komentarze

Komentarz zanim zostanie opublikowany, poddany jest weryfikacji. Jeżeli jego treść nie łamie regulaminu strony, będzie opublikowany.

Brak komentarzy.