„Długo borykali się koszykarze łódzkiego Włókniarza z warunkami do treningów. Zimą korzystali z sali MDK, a latem w żaden sposób nie mogli wyjść na boisko, bo go nie mieli. Po długich targach z sekcją tenisową dostali jeden kort, ale to nie rozwiązało kwestii. Na korcie mogli trenować tylko koszykarze drużyny ligowej, a gdzie miała podziać się reszta młodych adeptów kosza? Wreszcie nie czekając na obiecanki jakimi ich pocieszano, zabrali się do roboty. Już w ubiegłym roku zaczęli kopać teren pod swoje boisko, musieli jednak przerwać pracę, bo nikt im nie chciał przyjść z pomocą. Nadszedł rok 1953, kiedy to młodzi koszykarze Włókniarza wyjechali do Poznania i tam w doborowej stawce najlepszych drużyn w Polsce zajęli pierwsze miejsce, zdobywając zaszczytny dla nich tytuł mistrza Polski. Oczy wszystkich zostały skierowane na koszykarzy. Z okazji IV Festiwalu w Bukareszcie koszykarze zobowiązali się pomóc w budowie boiska. Dziś jedno boisko jest prawie na ukończeniu. Za kilka dni koszykarze przystąpią do budowy drugiego boiska do koszykówki i siatkówki. Dobrze by było, aby i inne sekcje przyszły im z pomocą.”