„W lipcu r. ub. Odbywał się w Bydgoszczy turniej zapaśniczy o mistrzostwo tego miasta. W turnieju brało udział 14 zapaśników, między którymi było 11 Polaków, 1 Łotysz, i 2 Niemców. Teodor Sztekker mimo że dokładnie znał personalia wszystkich uczestników turnieju, pozwolił sobie na czyn wysoce nieetyczny i nieobywatelski, gdyż powodując się prywatą – skierował do Min. Spr. Wewn. pismo, w którym oskarża turniej bydgoski jako niemiecko - hitlerowski. Na skutek tego doniesienia odpowiednie władze cofnęły zezwolenie na turniej. 14 atletów narażonych było przez blisko tydzień na straty finansowe i nawet głodówkę. Władze jednak sprawdziły w międzyczasie personalia zapaśników i stwierdziwszy nieprawdziwość doniesienia, zezwolenie powtórnie udzieliły. W ciągu ostatnich dwóch lat t. zn. 1932, 1933 Teodor Sztekker zaciągnął cały szereg zobowiązań finansowych, z których się nie wywiązał, jak również przywłaszczył sobie, względnie zatrzymał szereg sum należnych zapaśnikom za turnieje. Między innemi winien on jest zapaśnikowi Leonowi Grabowskiemu złp. 3000. Suma ta powstała stąd, ze Sztekker wspólnie z Grabowskim urządzili mecz w Rybniku na Śląsku. Na mecz ten przybyło 5. 000 osób, a z podziału kasy przypadało na Grabowskiego 3. 000 zł. Sztekker, sumy tej nie wypłacił. Następnie pożyczył od zapaśnika Kleya 400 dolarów, których nie zwrócił. Sztekker urządzał turniej w Przemyślu, brał udział w tym turnieju Grabowski. Ponieważ Sztekker w ciągu kilkunastu dni nic mu za to nie płacił, zwlekając z wypłata z dnia na dzień Grabowski opuścił turniej. Mszcząc się za to Sztekker oskarżył go o kradzież i na dworcu policja Grabowskiego aresztowała – po wyjaśnieniu całokształtu sprawy, zwolniła. Uważając, że podane fakty nie licują z godnością i dobrem imieniem zapaśnika polskiego, że gwałcą one w sposób jaskrawy obowiązujacą każdego sportowca zasadę i fair play Związek uznał za stosowne zdyskwalifikować zawodnika Sztekkera dożywotnio.”