Uważa się, że narciarstwo w Japonii sięga 1911 roku, kiedy to major Theodor von Lerch udzielał lekcji członkom armii na górze Kanaya w Niigacie, co można było uznać za namiastkę pierwszego klubu narciarskiego.

Jednak sport ten zaczął się rozwijać dopiero w latach 30. XX wieku, kiedy rząd japoński płacił Austriakowi Hannesowi Schneider za publiczną naukę, co działo się na Fudżi.  

Powoli zaczęły się tworzyć nowe tereny narciarskie, a Japończycy chętnie próbowali swoich sił w nowej dyscyplinie sportowej. Potwierdzeniem tego było zdobycie srebrnego medalu przez narciarza alpejskiego Chiharu Igaya podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1956 roku. Jest on tym samym pierwszym azjatyckim zawodnikiem, który otrzymał medal podczas zawodów w narciarstwie alpejskim. Zimowe Igrzyska Olimpijskie z 1972 roku odbywające się w Sapporo też można uznać za udane, które to doprowadziły w latach 80. do wielkiego szału narciarstwa. 

Warto też wspomnieć o innym sporcie zimowym, a mianowicie o snowboardzie, który pojawił się w Japonii dopiero w latach 90. XX wieku. Chociaż Japończycy uznali snowboard jedynie jako rodzaj dobrej zabawy, to nastąpił znaczny spadek osób jeżdżących na nartach. Szczególnym zainteresowaniem cieszył się wśród młodych osób, które to często tworzyli nowe triki na deskach. W czasach szału snowboardu, w 1998 roku odbyły się Zimowe Igrzyska Olimpijskie w Nagano, podczas których Japończycy zdobyli 10 medali, w tym 5 złotych. 

Obecnie snowboard i narciarstwo alpejskie cieszą się ogromną popularnością w wielu ośrodkach narciarskich, w szczególności dlatego, że jest wiele terenów, po których można zjeżdżać. Warto jednak dodać, że w kilku ośrodkach narciarskich istnieje zakaz wstępu dla snowboardzistów.