Każdy sportowiec marzy o starcie w Igrzyskach Olimpijskich. Taki start w dodatku okraszony zdobyciem medalu na zawsze wpisuje zawodnika do historii sportu. Wielokrotne uczestniczenie w najważniejszych zawodach sportowych świata jest zaszczytem jakiego dostępują najlepsi. Wśród polskich sportowców jednym z nich jest zapaśnik Czesław Kwieciński.
Urodził się 20 stycznia 1943 w Romaszkinie na Litwie, w rodzinie Antoniego i Elżbiety. Gdy skończył pięć lat NKWD rodzinę Kwiecińskich wywiozło na Syberię, za Koło Polarne, do miejscowości Igarki nad Jenisejem. Do Polski, a konkretnie do Piotrkowa Trybunalskiego powrócił już jako 16-letni młodzieniec. Wychowanie w trudnych warunkach Syberii zaowocowało nabyciem ogromnej siły fizycznej, którą dostrzegł trener zapasów Startu Piotrków Trybunalski Pan Eugeniusz Kiereuszyn. To on nauczył Czesława podstaw zapasów. Następnymi trenerami w karierze Kwiecińskiego byli: Ernest Gondzik i Jan Stawowski w Sile Mysłowice (1962-1980) oraz Janusz Tracewski, który doprowadził go do olimpijskich sukcesów. „Syberyjski drwal", jak nazywano Czesława podczas kariery sportowej był 10-krotnym Mistrzem Polski w kategorii półciężkiej - 1967, 1969-1971, 1973-1975, 1978, 1979 i ciężkiej - 1976, medalistą Mistrzostw Świata (brązowym (1965), srebrnym (1970, 1973), finalistą MŚ: 1977 - 5 m. , 1978 - 4 m. , 1979 - 5 m. oraz finalistą ME 1967 - 5 m, 1970 - 6 m., 1972 - 4 m., 1974 - 4 m. , 1975- 4 m., 1978 - 6 m. (wszystkie w w. półciężkiej), 5-krotny olimpijczyk (1964, 1968, 1972, 1976, 1980), zdobywcą dwóch brązowych medali (1972, 1976). Dostąpił również zaszczytu bycia chorążym polskiej ekipy na IO w Moskwie (1980). Czesław Kwieciński to pierwszy polski medalista olimpijski zapaśników stylu klasycznego. Był zawodnikiem o wielkiej ambicji, doskonałej technice i bardzo długiej karierze zawodniczej. W walce i podczas treningów nigdy się nie oszczędzał.
Za zasługi sportowe został odznaczony medalem Zasłużony Mistrz Sportu odznaczony m. in. dwukrotnie srebrnym i trzykrotnie brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim OOP.
W życiu prywatnym jego żoną jest Ewa Gryziecka, była rekordzistka świata w rzucie oszczepem. Tradycje sportowe kontynuowały również dzieci: Ireneusz uprawiał judo i przez wiele lat rywalizował bezpośrednio z Rafałem Kubackim, Maja ukończyła katowicką AWF, natomiast Monika przez wiele lat uprawiała pływanie, zapasy oraz była ratownikiem wodnym. Po zakończeniu kariery sportowej Czesław wraz z rodzina zamieszkał w Gliwicach, gdzie założył firmę transportową „Motrans", którą obecnie prowadzi córka Monika.
Życie i kariera sportowa Kwiecińskiego i jego rodziny to temat godny opracowania książkowego. Trudno w kilku zdaniach opisać osiągnięcia. Jest również przykładem sportowca odnoszącego sukcesy na arenach sportowych jak i w życiu rodzinnym oraz zawodowym po zakończeniu kariery sportowej, co nie każdemu wybitnemu zawodnikowi się udaje.
Komentarz zanim zostanie opublikowany, poddany jest weryfikacji. Jeżeli jego treść nie łamie regulaminu strony, będzie opublikowany.
Brak komentarzy.
Nazwa organizacji reprezentującej kraj: Polski Związek Zapaśniczy
Data powstania organizacji: 1957
Członkostwo w strukturach międzynarodowych: Międzynarodowa Federacja Zapaśnicza
Organizowane imprezy: Mistrzostwa Świata w Katowicach (1974, 1982), Wrocławiu (1997) oraz Poznaniu (1998), Mistrzostwa Europy w Katowicach (1972), Łodzi (1981), Poznaniu (1990) oraz Warszawie (1997)
Najważniejsze daty w historii zapasów
1957 – powstaje Polski Związek Zapaśniczy z przekształcenia Polskiego Związku Atletycznego
1960 – Tadeusz Trojanowski zdobywa brązowy medal w stylu wolnym w kategorii (57kg) na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie (Włochy)
1965 – Bernard Knitter zdobywa brązowy medal w stylu klasycznym w kategorii (57kg) na Mistrzostwach Świata w Tampere (Finlandia)
1965 – Bolesław Maćkiewicz zdobywa srebrny medal w stylu klasycznym w kategorii (87kg) na Mistrzostwach Świata w Tampere (Finlandia)