Wimbledon jest bez wątpienia ulubionym turniejem Agnieszki Radwańskiej spośród wszystkich odsłon Wielkiego Szlema. Na kortach All England Lawn Tennis and Croquet Club Polka osiągnęła swój największy sukces. W 2012 roku dotarła do finału, przegrywając decydującą batalię z Amerykanką Sereną Williams 1:6, 7:5, 2:6. Ponadto, dwa razy znajdowała się w czołowej „czwórce” turnieju. W 2013 roku w półfinale stoczyła zacięte i pełne dramaturgii spotkanie z Niemką Sabine Lisicki (4:6, 6:2, 7:9). Dwa lata później, na tym samym etapie rozgrywek, musiała uznać wyższość Hiszpanki Garbiñe Muguruzy (2:6, 6:3, 3:6).

Nieznacznie gorzej wiodło jej się w latach 2008-2009, gdy docierała do fazy ćwierćfinałowej Wimbledonu. Trzykrotnie kończyła swój udział w turnieju rundę wcześniej, czyli na 1/8 finału. Między innymi dokonała tego w swoim debiutanckim starcie w gronie seniorów w 2006 roku. Warto przypomnieć, że Polka musiała przebijać się wówczas przez eliminacje. Łącznie na kortach All England Lawn Tennis and Croquet Club, w turnieju głównym, Radwańska rozegrała 47 spotkań, z czego wygrała aż 36.

Bilans wszystkich pojedynków Radwańskiej i jej pogromczyni, Dominiki Cibulkowej, jest korzystny dla tej pierwszej. Popularna „Isia” przechyliła szalę zwycięstwa na swoją korzyść w siedmiu z trzynastu rozegranych spotkań. Ostatnio jednak wyraźnie lepsza jest Słowaczka, która - wliczając tegoroczny Wimbledon - triumfowała trzy raz pod rząd.

Sukcesy Radwańskiej to nie jedyny polski „mocny akcent” w brytyjskiej odsłonie Wielkiego Szlema. W 1937 roku Jadwiga Jędrzejowska dotarła do finału singla, gdzie po dramatycznym meczu przegrała z Brytyjką Dorothy Round 2:6, 6:2, 5:7. Kilkadziesiąt lat później, w 1980 roku, Wojciech Fibak osiągnął ćwierćfinał Wimbledonu w grze pojedynczej. Ten sam wynik w 2013 roku powtórzyli Łukasz Kubot i Jerzy Janowicz, który zmierzyli się w bratobójczym pojedynku. Górą był ten drugi, który awansował do kolejnej rundy, przegrywając z Brytyjczykiem Andy Murray’em.