Rzeczywiście, wtedy gotowy był jedynie konspekt książki. Zaawansowane prace rozpocząłem w lipcu 2013 roku i trwały one do końca listopada, kiedy wysłałem do wydawnictwa praktycznie gotowy materiał.

Tak, czas pisania był raczej krótki, szczególnie biorąc pod uwagę przekrojowy temat, ale muszę zaznaczyć, że zgromadziłem już wcześniej większość materiałów niezbędnych do powstania książki. Istotne było też uprzednie wybranie zagadnień, które zamierzałem poruszyć i jak najciekawiej zaprezentować czytelnikom.

W pierwotnej koncepcji książka miała być około półtora raza dłuższa od „Życia sportowego w II Rzeczypospolitej”, co podyktowane było okresem trwania PRL-u. Ostatecznie jednak - ze względu na sugestię wydawcy - musiałem napisać tekst, który nie będzie dłuższy od poprzedniego. Nie wiem dokładnie, ile miejsca zajął ostatecznie materiał ilustracyjny, gdyż ostatnie zdjęcia przesłałem tuż przed oddaniem książki do druku, ale na pewno „Życie sportowe w PRL” będzie miało bardzo zbliżoną liczbę stron, co moja poprzednia publikacja. Mam jednak nadzieję, że udało mi się zamieścić większość godnych uwagi historii z lat 1944-1989.

Nie, raczej kierowałem się ustrojem politycznym, jednak podobnie jak w poprzedniej książce, gdzie wprowadzenie dotyczy okresu zaborów, tak również teraz postanowiłem rozszerzyć początek opowieści o losy polskich sportowców w czasie II wojny światowej. Lata jej trwania stanowią jakby pomost między sportem Drugiej Rzeczypospolitej a PRL-em. Sport w Polsce Ludowej tworzony był rzecz jasna przez zawodników, trenerów i działaczy przedwojennych.

Forma jest zbliżona, jednak - wydaje mi się, że znacząco - zmieniłem język. O ile poprzednia książka miała charakter naukowo-badawczy, także z racji dużego dystansu czasowego, ta napisana jest w stylu raczej lekkim i nie nużącym czytelnika zbytnią faktografią, przynajmniej tam, gdzie nie było to konieczne. Bardzo zależało mi na tym, aby oddać emocje, jakie towarzyszyły polskiemu środowisku sportowemu w tamtych latach...

Oczywiście, słyszałem o niej i czytałem Twoją recenzję tej pozycji, ale jej samej jeszcze nie przeczytałem. Przy najbliższej okazji z chęcią się z nią zapoznam, zwłaszcza, że mamy wspólną pasję z jej autorem, jaką jest... filozofia. Jak widać i tak odległe, wydawałoby się, dziedziny mogą pomóc w pisaniu ciekawych książek.

Starałem się równomiernie wyważyć proporcje, jednak siłą rzeczy najwięcej miejsca zajęły lata 60. i 70. Nasz sport stał wówczas na bardzo wysokim poziomie i śmiało można powiedzieć, że należeliśmy, zwłaszcza w dyscyplinach letnich, do najsilniejszych sportowo krajów świata! Z tej perspektywy zagadnienie sportu w PRL-u nie zostało chyba dotychczas skrupulatnie ujęte, dlatego liczę, że moja najnowsza książka odbije się szerokim echem i wywoła bardziej pogłębioną refleksję, a żyjącym przecież jeszcze w zdecydowanej większości zawodniczkom i zawodnikom przypomni piękne lata ich młodości.

Ze względu na ograniczenia wydawnicze co do objętości książki, musiałem skoncentrować się na wydarzeniach związanych z sukcesami. Wyjątek stanowi jedynie opis startu Polaków na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Innsbrucku w 1976 roku, który wypadł bardzo słabo, ale jego przyczyny wydały mi się godne przedstawienia. Rzucają bowiem światło na kulisy funkcjonowania polskiego sportu w tamtym czasie. Generalnie jednak najwięcej miejsca poświęciłem igrzyskom olimpijskim, reprezentacji piłkarskiej i innym grom zespołowym, a także wydarzeniom, o których wiedza często przekazywana jest z pokolenia na pokolenie. Z książki będzie się więc można dowiedzieć na przykład tego, jak zginął „polski James Bond” – Jerzy Iwanow-Szajnowicz, dlaczego Janusz Sidło pożyczył swój oszczep i stracił niemal pewny złoty medal, komu polscy kibice ufundowali duplikat olimpijskiego złota, kto przeżył śmierć kliniczną i powrócił do wielkiego sportu, który z mistrzów olimpijskich pracował jako tajny agent CIA czy też w jakich okolicznościach Władysław Kozakiewicz wykonał swój słynny gest.

Myślę, że jest ich sporo, ale nie chciałbym zdradzać od razu wszystkich szczegółów. Na pewno jednak do takich należy przygoda, jakiej doświadczył w latach czterdziestych Wojciech Zabłocki, którego dwaj koledzy postanowili rozstrzygnąć spór o dziewczynę w... szermierczym pojedynku na śmierć i życie! Podejrzewam, że interesujące dla odbiorców książki okażą się także różnorakie wątki wnikania komunistycznej ideologii w życie sportowe.

Teraz planuję zająć się III RP, a pozostałe pomysły są nadal aktualne. Być może "Eseje o sporcie" zamieniłbym na "Tajemnice i sensacje ze świata sportu" lub zbliżony tytuł. Na pewno ciekawa byłaby też książka o przyczynach upadku polskiej piłki nożnej, a być może mogłaby liczyć na zdecydowanie większy krąg odbiorców niż te projekty, które wymieniłem.

Tak, tak, trylogia jest moim marzeniem i mam nadzieję, że uda się je zrealizować już w ciągu najbliższych miesięcy. Kiedy już powstaną wszystkie części, chciałbym kiedyś opublikować je w jednym, obszernym, bogato ilustrowanym albumie, opowiadającym o dziejach polskiego sportu. Byłaby to pozycja nie mająca żadnego odpowiednika w naszej literaturze sportowej. Naturalnie mam świadomość, że całe przedsięwzięcie byłoby bardzo kosztowne, dlatego jest to projekt odległy, ale myślę, że możliwy do realizacji. W końcu liczba książek o tematyce sportowej systematycznie rośnie i stają się one coraz bardziej popularne. Szkoda tylko, że cały czas nie wiadomo, kiedy ukażą się „Zagadki sportowe”, które napisałem dla innego wydawnictwa już ponad półtora roku temu. Książka, adresowana do młodzieży gimnazjalnej, została przygotowana do druku, ale został on wstrzymany z powodu problemów finansowych wydawcy...