Polski oszczep

W okresie międzywojennym do najlepszych na świecie należeli Eugeniusz Lokajski, który podczas Igrzysk Olimpijskich w Berlinie zajął 8. miejsce oraz Maria Kwaśniewska zdobywczyni brązowego medalu na tych samych igrzyskach.

Powojenne sukcesy związane są z osobą Zygmunta Szelesta, o którym pisałem na portalu. To on wychował najlepszych polskich oszczepników. Jakie były największe osiągnięcia polskiego oszczepu?

Dwa razy biliśmy rekordy świata. Janusz Sidło 30 czerwca 1956 roku w Mediolanie uzyskał wynik 83,66 m., kilkuminutową rekordzistką świata była zawodniczka Piasta Gliwice Ewa Gryziecka, która 11 czerwca 1972 roku w Bukareszcie posłała oszczep na odległość 62,70.

Niestety nigdy Mazurek Dąbrowskiego nie został zagrany dla polskiego oszczepnika podczas Igrzysk Olimpijskich. Chociaż Janusz Sidło startował w najważniejszej imprezie sportowej pięciokrotnie to tylko raz zdobył medal koloru srebrnego w Melbourne w roku 1956. Posiadamy jeszcze tylko jeden medal o którym wspominałem na wstępie. Był to brąz Marii Kwaśniewskiej z roku 1936.

Jako, że pierwsze mistrzostwa świata rozegrano w roku 1983 to nasi najlepsi oszczepnicy nie mieli możliwości uczestniczenia w tej imprezie, a ich następcy nie osiągali światowych wyników. Do dnia dzisiejszego Polska pozostaje bez zdobyczy medalowych z mistrzostw globu.

Najwartościowsze wyniki oszczepnicy odnosili w Mistrzostwach Europy.

Złoty medal zdobywali Janusz Sidło - dwukrotnie w latach 1954 (Berno) i 1958 (Sztokholm), oraz Daniela Jaworska w roku 1971. Wicemistrzem kontynentu został Władysław Nikiciuk w roku 1966 (Budapeszt). W dorobku oszczepników są jeszcze dwa brązowe medale  mistrzostw Europy, autorstwa Nikiciuka z 1962 roku (Belgrad) i Sidły z 1969 roku (Ateny).

Odrębny rozdział zdobyczy medalowych na najważniejszych zawodach międzynarodowych stanowią starty na uniwersjadzie i mistrzostwach juniorów.

Złoto na uniwersjadach zdobywali Daniela Jaworska (1970), Barbara Madejczyk oraz Igor Janik (2003). Srebrne medale wywalczyli: Janusz Sidło (1961), Igor Janik (2007), a brązowe: Zygmunt Jaroszyński (1970), Stanisław Górak (1983), Urszula Jasińska (2007).

Dwukrotnie nasi młodzi oszczepnicy zwyciężali w czempionacie światowym. Byli to: Igor Janik (2002) i Robert Szpak (2008). Nasi juniorzy dwukrotnie zdobywali brązowe medale. Działo się to za sprawą Małgorzaty Kiełczkowskiej (1988) i Urszuli Jasińskiej (2002).

Na najwyższym stopniu podium stawali: Witold Krupiński (1964), Andrzej Szajda (1968), Adrian Markowski (1997). 2. miejsca w poszczególnych latach zajmowali: Cecylia Bajer (1968), Małgorzata Kiełczewska (1987), Dariusz Trafas (1990), Karolina Mor (2009) i Marcin Krukowski (2011), a na 3. miejscu plasowali się: Ewa Gryziecka (1966), Edmund Berdziński (1968), Maria Jabłońska (1973), Roman Zwierzchowski (1977), Bogdan Patelka (1985), Ewa Rybak (1993), Urszula Kuncewicz (2007), Łukasz Grzeszczuk (2009).

Jak widać z powyższego zestawienia szczególnie w ostatnich latach należymy do czołówki światowej wśród młodzieży, nie zawsze jednak w wieku seniorskim potrafimy kontynuować osiągnięcia juniorskie. Gdzie tkwi przyczyna? Może brak takiego fachowca jakim był Zygmunt Szelest.