Lot do historii

Zawody rozegrano dokładnie w dniach 28 lipca–16 września 1934 roku. Było to możliwe dzięki Franciszkowi Żwirko i Stanisławowi Wigurze, bowiem Polacy wygrali poprzednią edycję, tym samym prawo organizacji przyznano Aeroklubowi Polskiemu. Ceremonia otwarcia odbyła się 28 lipca 1934 roku na Polu Mokotowskim w Warszawie.

Poszczególne ekipy składały się z pilota i mechanika, w sumie wystartowały pary z czterech państw: Polski, Niemiec, Włoch i Czechosłowacji. Podczas prób technicznych drugie miejsce zajął Jerzy Bajan, czwarty był Szczepan Grzeszczyk. Wyniki budził nadzieje na sukces.

Ostatecznie w klasyfikacji generalniej wygrał Jerzy Bajan, który o 20 pkt. wyprzedził innego Polaka Stanisława Płonczyńskiego. Na trzecim miejscu uplasował się reprezentant Rzeszy Niemieckiej Hans Seidemann. Pozostali Polacy, również spisali się całkiem nieźle Jan Buczyński był siódmy, Piotr Dudziński jedenasty, a  Ignacy Giedgowd siedemnasty.

„50.000 widzów zgromadzonych w niedzielę na polu Mokotowskim oglądało jeden z najpiękniejszych triumfów, jakie przeżył sport polski: podwójne zwycięstwo naszych barw na Turnieju Lotniczym, ugruntowanie przewagi naszej w turystycznym lotnictwie światowem, której początkiem było zwycięstwo ś.p. Żwirki i Wigury w Berlinie przed dwoma laty.”.

Tym samym Polakom przyznano prawo organizacji kolejnej edycji. W 1935 roku Aeroklub Polski poinformował o rezygnacji polskich zawodników w zawodach, jak również ich organizacji. Szukano chętnych na przeprowadzanie zawodów, niestety bezskutecznie. Postanowiono przyznać Puchar Przechodni kpt. pil. Jerzemu Bajanowi i mechanikowi sierż. Gustawowi Pokrzywce, jako ostatnim zwycięzcą cyklu. Wielkiego lotnika uhonorowało później wielu mieszkańców polskich miast, nadając nazwy ulic jego imieniem między innymi w Krakowie, Wrocławiu, czy też Warszawie.