Tenisista trzech narodowości

Polak wyeliminował reprezentację Polski z Pucharu Davisa.

Mowa o tenisiście Adamie Baworowskim urodzonym 9 sierpnia 1913 roku w Wiedniu. Pochodził om ze znanej arystokratycznej rodziny galicyjskiej. Do czasu Anschlussu (wcielenie Austrii do III Rzeszy) mieszkał w Austrii i to właśnie ten kraj reprezentował podczas zawodów międzynarodowych. Adam Baworowski to finalista turnieju Cote d`Azur w Cannes w 1939 r. W Pucharze Davisa trzykrotnie reprezentował Austrię oraz raz był reprezentantem Polski w tymże turnieju. W pucharach wielkoszlemowych najdalej dochodził do czwartej rundy w singlu oraz do półfinału w deblu.

W 1936 roku poprzez wygranie dwóch meczy, w tym w singlu przeciw Ignacemu Tłoczyńskiemu przyczynił się do wyeliminowania Polski z rozgrywek o Puchar Davisa. Jako reprezentant Polski Adam Baworowski wystąpił w maju 1939 r. w meczu z Niemcami. Debiutu tego nie można zaliczyć do udanych, gdyż na kortach warszawskiej Legii reprezentacja Polski przegrała z Niemcami 2:3. Baworowski doznał trzech porażek, w grze pojedynczej uległ Roderichowi Menzelowi 5:7, 3:6, 6:2, 6:2, 4:6 oraz Hennerowi Henkelowi 4:6, 2:6, 3:6. Natomiast w deblu grając w parze z Józefem Hebdą został pokonany przez Henkela i Georga von Metaxa 7:5, 4:6, 2:6, 2:6.

Na dworcu lyońskim jesteśmy świadkami, jak matka i siostra Adama Baworowskiego chcą go koniecznie zatrzymać w Paryżu. […] Baworowski zdecydowany jest jechać z nami i... walczyć w polskich szeregach. Jak wiadomo, jego zapał ostygł po powrocie do Polski. Baworowski jeszcze raz zmienił narodowość. Po przejściu z Austrii do Polski ostatecznie zadeklarował się jako Niemiec i w czasie okupacji grywał w reprezentacji tenisowej Rzeszy […] - pisał po wojnie na łamach Przeglądu Sportowego Edward Trojanowski, który wspominał w taki właśnie sposób powrót drużyny AZS z akademickich mistrzostw świata.

Wiadomo jednak, że w czasie II wojny światowej tenisista został wcielony do Wehrmachtu. Zasłynął z tego, iż będąc rannym odstąpił miejsca w samolocie z rannymi żołnierzami innemu, bardziej poszkodowanemu koledze. Zginął w 1942 roku podczas bitwy pod Staliningradem.

Data: 2012-04-03 godz. 07:08
Pobrano ze strony: www.sportowahistoria.pl