Czy wiesz, że tenis stołowy był początkowo grą piłkarzy?

Ping-pong traktowany był początkowo jako element treningu zimowego piłkarzy. Jako samodzielny sport nie znalazł uznania w oczach Polaków, którzy uznali go za dziecinną zabawę

Pierwsze próby zaszczepienia tenisa stołowego na polskim gruncie podjął już w 1912 roku niemiecki przedsiębiorca George Lewenstein, członek niemieckiego klubu sportowego Newcastle. Prezentacja odbyła się w Łodzi, jednak mieszkańcy tego miasta uznali tą grę za wyjątkowo dziecinną i szybko o niej zapomniano.

W stolicy ping-pong pojawił się dziesięć lat później. Ówczesny trener piłkarskiej Polonii Warszawa Anglik Sid Kimpton zalecał swoim zawodnikom grę w tenisa stołowego w okresie zimowym, jako element treningu ogólnorozwojowego. Promocją nowej dyscypliny w Warszawie zajął się również znany tenisista Edward Kleinadel.

Mieszkańcy Łodzi ostatecznie przekonali się do tenisa stołowego w pierwszej połowie lat 20-tych za sprawą Lajosa Czeizlera – trenera piłki nożnej wywodzącego się z Węgier, gdzie ping-pong istniał już w XIX wieku, a stał się bardzo popularny po I wojnie światowej. Dzięki niemu już w 1924 roku chętnie grywali w tenisa stołowego działacze i piłkarze Łódzkiego KS. O sprzęt zadbał ówczesny członek ŁKS-u, właściciel firmy kupieckiej R. Kowalski, który z Węgier przywiózł piłeczki, rakietki i siatki.