Wydarzyło się: Polak przekroczył 8 metrów w skoku w dal

Ówczesny rekord Polski został ustanowiony na zwykłej bieżni na Stadionie Śląskim w Chorzowie na kilka tygodni przed igrzyskami olimpijskimi w Meksyku. Był to wówczas czwarty wyniki na świecie, co stawiało w Stalmacha w szerokim gronie kandydatów do awansu do ścisłego finału olimpijskiego, a nawet do walki o medale.

Konkurs w Meksyku stał na kapitalnym poziomie. Zawody rozgrywano na wysoko położonym stadionie olimpijskim. Powietrze było bardzo rozrzedzone, co sprzyjało uzyskiwaniu dobrych wyników w konkurencjach szybkościowych. Już w pierwszej próbie Amerykanin Bob Beamon, który w sezonie olimpijskim wygrał 22 z 23 zawodów, w których startował, ustanowił rekord świata wynikiem 8,90 m. Co ciekawe, Amerykanin był bliski odpadnięcia w eliminacjach, gdzie spalił pierwsze dwa skoki i dopiero w ostatniej próbie zapewnił sobie awans do ścisłego finału. Jego osiągnięcie widniało na liście światowych rekordów przez 23 lata. Dopiero w 1991 roku na Mistrzostwach Świata w Tokio Mike Powell poprawił je o 5 cm.

Stalmach miał skakać zaraz po Beamonie. Na swoją próbę musiał czekać jednak ponad pół godziny. Okazało się, że elektroniczna aparatura do pomiaru dystansu mogła zmierzyć skok nie dłuższy niż 8,60 m, dlatego sędziowie musieli mierzyć odległość Beamona ręcznie. Wynik był tak nieprawdopodobny, że kilkukrotnie sprawdzano, czy rzeczywiście ostatni ślad pozostawiony na piasku przez Amerykanina należy do niego. Wiatr wiał z dozwoloną prędkością 2m/s, skok można było uznać za rekordowy.

Ostatecznie Stelmach zajął 8. miejsce w konkursie powtarzając swoje osiągniecie sprzed czterech lat z Tokio (7,26 m). Polak nie przekroczył 8 metrów, ale zbliżył się do swojego rekordowego osiągnięcia. Uzyskał wynik 7,94 m. Do brązowego medalu wywalczonego przez reprezentanta Stanów Zjednoczonych Ralpha Bostona zabrakło mu 22 cm, natomiast do drugiego miejsce, które zajął zawodnik NRD Klaus Beer, 25 cm.

Stalmach był pięciokrotnym mistrzem Polski (1963, 1964, 1966, 1967, 1968). Jedyny medal na imprezie międzynarodowej zdobył w 1967 roku podczas Europejskich Igrzysk Halowych w Pradze, gdzie stanął na najniższym stopniu podium. Rok wcześniej startował na Mistrzostwach Europy w Budapeszcie, ale tego występu nie mógł zaliczyć do udanych.  Zajął rozczarowujące 10. miejsce.