Czy wiesz, że: późne początki mistrza olimpijskiego

Po wojnie Józef Zapędzki rozpoczął służbę wojskową w 73 Pułku Zmechanizowanym w Gubinie. To właśnie tam, w wieku 28 lat, zaczęła się jego przygoda z profesjonalnymi treningami w konkurencji pistoletu szybkostrzelnego oraz pistoletu centralnego zapłonu. Został reprezentantem LPŻ w strzelectwie, trzy lata później w stopniu kapitana został przeniesiony do Wrocławia, gdzie skończył tamtejszy AWF.

Zapędzki nie musiał długo czekać na pierwsze międzynarodowe sukcesy. W 1962 roku zajął w drużynie 2. miejsce na mistrzostwach Europy w holenderskim Enschede w konkurencji pistoletu pneumatycznego. Dwa lata później uczestniczył w igrzyskach w Tokio. Życiową formę osiągnął podczas kolejnej olimpiady, w Meksyku (1968 rok), gdzie w rywalizacji pistoletu szybkostrzelnego stanął na najwyższym stopniu podium. Swój wyczyn powtórzył w 1972 roku w Monachium, w tej samej konkurencji. Ostatni olimpijski start zaliczył w 1980 roku w Moskwie.

Przez ponad dwie dekady dominował na krajowym podwórku – łącznie zdobył 23 tytuły mistrza Polski w różnych konkurencjach. Po zakończeniu kariery zawodniczej próbował swoich sił jako trener strzelectwa, głównie zagranicą, ale bez większych sukcesów. Po powrocie do kraju pracował m.in. jako nauczyciel WF i kierowca taksówki. Dziś obok Renaty Mauer-Różańskiej uważany jest za najwybitniejszego przedstawiciela sportów strzeleckich w kraju.