Początki sportu motorowodnego w Polsce sięgają lat dwudziestych XX wieku.

Wtedy po to powstały pierwsze sekcje przy różnych stowarzyszeniach, a głównie w Warszawie: w 1927 r. przy Warszawskim Towarzystwie Wioślarskim, w następnych latach - przy Akademickim Związku Sportowym, oficerskim Yacht-Klubie, TG ,, Sokół" i innych. W 1937 r. odbyły się pierwsze mistrzostwa Polski. Terminem ,,sport motorowodny" określone zostały wszelkie konkurencje sportowe, których wspólnych cechą stanowi wykorzystanie silnika w łodziach, służących do współzawodnictwa lub rekreacji. Geneza sportu motorowodnego sięga 1865 r., kiedy J. Lenoir zbudował pierwszą łódź motorową z silnikiem spalinowym. W 1887 r. Gottlieb Daimler, niemiecki konstruktor pojazdów spalinowych, skonstruował silnik samochodowy, z czasem wykorzystywany także w łodziach. W 1893 r. Fridtjof Nansen, norweski polarnik i podróżnik, w czasie wyprawy na Biegun Północny miał na pokładzie swojego ,,Frama" szalupę wyposażoną w silnik naftowy. Natomiast w 1896 r. anonimowy poławiacz krabów zbudował wyjątkowo sprawną łódź motorową, którą uznano za prekursorkę dyscypliny motorowodnej w Stanach Zjednoczonych.

Na ziemiach polskich sport motorowodny wywiódł swoje korzenie z turystyki ręcznej. W 1865 r. powstało Towarzystwo Polskie Żeglugi Parowej na Warcie. Głównymi inicjatorami jego powołania byli: hr. Józef potulicki i Konstanty Szczaniecki. Członkowie Towarzystwa wykorzystali projekt konstrukcji parowca, wykonany przez polskiego inżyniera Ossowskiego. Parowiec ,,Warta", zbudowany według tego projektu, charakteryzował się bardzo małym zanurzeniem i płaskim dnem, co było niezwykle istotne przy poruszaniu sie po płytkiej wodzie. Ponadto parowiec pozbawiany został bocznych kół napędowych, które zwykle sięgały głęboko pod wodę, natomiast został wyposażony w napęd łapowy umożliwiający parostatkowi poruszanie się nawet po niewielkich mieliznach. Statek budowano w Stoczni Szczecińskiej (kadłub), w Poznaniu w Zakładach Hipolita Cegielskiego (silnik i części napędu) oraz Gorzowie (pozostałe części oporządzenia).

Zastosowanie łodzi motorowych do celów sportowych sięga 1908 r. Wówczas w posiadanie tego typu łodzi weszło Płockie Towarzystwo Wioślarskie. Była ona wykorzystywana jako łódź sędziowska w czasie regat wioślarskich rozgrywanych w latach 1909-1914. Pierwsza wojna światowa spowodowała zahamowanie rozwoju wszelkich gałęzi sportu, w tym również sportów wodnych. Dopiero na początku lat dwudziestych XX w. podejmowane były pionierskie inicjatywy w tym zakresie. W 1922 r. Bohatyrow, mieszkaniec Bydgoszczy, skonstruował łódź motorową napędzaną nie klasycznie - śrubą motorową, ale specjalnym napowietrznym śmigłem. Na tej łodzi wyruszył w podróż z ujścia Brdy do Warszawy. Została ona niestety przerwana z powodu awarii łodzi.