Sport stał się integralną częścią społeczeństwa – to słowa badacza Johna Bettsa.

Rozwój bułgarskich mediów można podzielić na 3 okresy: do września 1944 roku, do 1971 roku oraz do listopada 1989 roku. Mówi się, że pierwszą gazetą sportową był „Български колоездач" („Bułgarski rowerzysta"), wydawany przez D. A. Pietrova od 15 kwietnia 1899 roku. Pięć miesięcy później zaczęto publikować artykuły w „Здраве и сила" („Zdrowie i siła"). W swojej publikacji Todor Borov – bułgarski bibliograf napisał, że w 1897 roku wydawanych było 110 czasopism, w 1908 roku – 291, natomiast w 1930 roku – 1000. Warto zwrócić uwagę na to, że większość gazet istniała na rynku przeważnie rok lub 2 lata, wyjątek stanowiło pismo „Спорт" („Sport"). W celu poszerzenia grona czytelników, redakcje zaczęły publikować artykuły nie tylko związane ze sportem, ale także zamieszczali teksty o alkoholizmie czy opowieści o morzu. Zasadnicza zmiana w bułgarskim dziennikarstwie nastąpiła w 1944 roku. Zaczęto masowo wydawać różne biuletyny. Każdy powiat był zobowiązany do informowania o wydarzeniach związanych ze sportem. Po porażce reprezentacji Bułgarii na Mistrzostwach Świata w Meksyku w 1970 roku został opublikowany artykuł zatytułowany: „Jak długo będziemy tolerować błędy w bułgarskim futbolu?". Zaczęto wydawać „Старт" („Start") i „Жар" („Jar") - pierwsze kolorowe dzienniki. W 1989 roku nadeszła kolejna zmiana, nastąpiła reformacja systemu. Nastąpił kryzys, zaprzestano wydawania czasopism lub nie pisano o poszczególnych dyscyplinach, lecz zajęto się modą, w gazetach posługiwano się tzw. językiem ulicy. Na szczęście kryzys nie dotknął telewizji, mogła cieszyć się ona rosnącym zainteresowaniem fanów sportu. Już w 1966 roku transmitowany był na żywo mecz hokeja Pucharu Świata w Lublanie. Od tego czasu roku na roku rośnie oglądalność różnych dyscyplin sportowych w tym kraju.