Pierwsi zawodowcy

Czasy, w których w piłkę nożną grano wyłącznie dla przyjemności, a otrzymywanie pieniędzy za grę było czymś niemoralnym już dawno przeszły do lamusa. Kto został pierwszy polskim zawodowcem?

W 1925 roku Jerzy Bułanow, wieloletni kapitan reprezentacji Polski w okresie międzywojennym otrzymał niezwykle ciekawą propozycję z Amatora Wiedeń.

„- No i co Panu z tego? Pogra Pan jeszcze parę lat i kwita. A grając u nas może Pan zrobić karierę i odłożyć sporo grosza.
Uprzejmie słuchałem słów, ale na zakończenie odparłem: - Nic z tego. Będę zawszę amatorem." - czytamy w książce „Jerzy Bułanow 11 Czarnych Koszul moje wspomnienia" opracowanej przez Roberta Gawkowskiego. I tak oto jeden z najlepszych piłkarzy warszawskiej Polonii nie wyjechał do Austrii.

Wyjechali za to reprezentujący barwy LKS Pogoń Emil Görlitz i Józef Słonecki. Obaj trafili do włoskiego Triestu, gdzie bronili barw tamtejszego Ederu. Wyjazd umożliwiły liczne kontakty ówczesnego trenera lwowskiego klubu Austriaka Karla Fischera. Görlitz i Słonecki tym samym zostali pierwszymi polskimi piłkarzami zawodowymi. Pobyt we Włoszech nie był jednak zbytnio udany i szybko wrócili do kraju. Ten pierwszy trafił do 1. FC Katowice, którego był wychowankiem, ten drugi do lwowskiej Pogoni.

Data: 2013-06-10 godz. 06:38
Pobrano ze strony: www.sportowahistoria.pl