Istnieją kobiety, którym odwagi mógłby pozazdrościć niejeden mężczyzna. Do nich bez wątpienia można zaliczyć Stefanię Paszkowską z d. Zawierowską. Nasza bohaterka urodziła się 16 grudnia 1926 roku w Warszawie.

Stefania Paszkowska pseudonim Nina to porucznik Wojska Polskiego. Brała udział w Powstaniu Warszawskim, podczas którego działała jako sanitariuszka, łączniczka oraz radiotelegrafistka w kompanii K-2 pułku AK "Baszta" na Mokotowie. Podczas ataku na Wyścigi Konne w niezwykły i brawurowy sposób uratowała rannych żołnierzy. Przejęła furmankę, nałożyła worki koniom na łeb i wraz z pasażerami przejechała wśród pożarów i narażonych na pewną śmierć żołnierzy zawiozła do szpitala. Gdy powstanie upadło przeszła przez obóz w Pruszkowie, jednak w październiku 1944 roku została wysłana do obozu koncentracyjnego w Sztuthoffie koło Gdańska. Zarządzone ewakuacja i „marsz śmierci" były dobrą okazją na ucieczkę. W Gdyni pomogli je życzliwi ludzie, dzięki znajomości języka niemieckiego zdobyła kartę zaokrętowania na statek m/s Gustloff. Los jej sprzyjał, gdyż Paszkowska nie zdecydowała się wejść na pokład. Jak się później okazało decyzja ta uratowała jej życie, gdyż okręt ten został posłany na dno Bałtyku przez sowiecką łódź podwodną S-3.

Rok 1956 dla Stefanii wówczas Zawierowskiej w pewnym sensie był wyjątkowy, ponieważ wówczas poznała swojego przyszłego męża Władysława Paszkowskiego, który był znanym pasjonatem motoryzacji i sportu wyczynowego. Od tej chwili życie Stefanii na wiele lat było związane ze środowiskiem sportów motorowych. Była pilotem rajdowym Władysława Paszkowskiego jak również menedżerem w wyścigach gokartowych i samochodowych. Była działaczką Polskiego Związku Motorowego, jak i Automobilklubu Polski. Mając doświadczenie pracy w obu tych instytucjach została szefem polskiej reprezentacji kierowców wyścigowych w mistrzostwach Krajów Demokracji Ludowej. Była sędzia sportu samochodowego stopnia międzynarodowego oraz członkiem Okręgowej Komisji Sportu Samochodowego Polskiego Związku Motorowego w Warszawie.

Została odznaczona: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Oświęcimskim oraz Odznaczeniem Weterana Walk o Niepodległość.

Zmarła 16 października 2007 roku w szpitalu wolskim w Warszawie.