Cały utwór liczy zaledwie cztery wersy i odnosi się do wyścigów konnych i innych dyscyplin sportu, których uprawianie jest symbolem postępu, stawiającego nas na równi z Anglią i Paryżem.

W polskiej leksykografii słowo sport doczekało się pierwszego terminu i omówienia 10 lat później (w 1866 roku) - pióra F. H. Levestama w wydanej w 1866 roku „Encyklopedyji Powszechnej” Samuela Orgelbranda. Natomiast pierwszym słownikiem języka polskiego, który odnotował znaczenie słowa sport był „Słownik języka polskiego” J. Karłowicza, A Kryńskiego i W Niedźwiedzkiego z 1915 roku. W szóstym tomie znajduje się jego definicja mówiąca o „rozrywce wymagającej ruchu i zręczności, jak wyścigi konne, polowanie, wioślarstwo”.

Pod koniec XIX wieku próbowano wymyślić polską odmianę słowa sport. Pismo „Kolejarz-Wioślarz-Łyżwiarz” ogłosiło nawet konkurs na własne nazewnictwo sportowe. Wygrał termin „ochota”, który został natychmiast wyśmiany przez prasę sportową. Zaprzestano dalszych poszukiwań polskiej wersji tego słowa, pozostając przy oryginalnej, angielskiej terminologii.

wikipedia.pl

WBC.poznan.pl