Każda runda składa się z 4 meczów singlowych i jednego debla między dwoma zespołami. 

Pierwotnie Puchar Davisa oznaczał próbę sił na korcie tenisowym między USA a Wielką Brytanią. W 1899 roku 4 studentów z Harvardu wyzwało na pojedynek studentów z Wielkiej Brytanii. Wśród nich był Dwight Filley Davis, który opracował reguły gry. Według legendy to właśnie on kupił pierwszy puchar. Turniej odbył się w Bostonie, a zwycięzcą został amerykański zespół. Do roku 1945, roku śmierci Davisa turniej przebiegał pod nazwą International Lawn Tennis Challenge, dopiero później zmieniono nazwę na Puchar Davisa.

W 1905 roku w turnieju brały udział już drużyny z Belgii, Francji, Austrii, Australii i Nowej Zelandii. W 2000 roku, 100 lat od pierwszego Pucharu, w turnieju uczestniczyło 129 narodowych drużyn. 

Od początku rozgrywek niekwestionowanym liderem są Stany Zjednoczone, które na swoim koncie mają aż 32 zwycięstwa. Jednakże Australia ze swoimi 28. zwycięstwami depcze Stanom Zjednoczonym po piętach. W szczególności warto wziąć pod uwagę lata 1950-67, w których to Australia zawsze zostawała zwycięzcą. Przez 73 lata na podium stawały 4 drużyny: z Australii, USA, Francji oraz Wielkiej Brytanii.