Od czasu uzyskania niepodległości przez Hiszpanię, polityczna i społeczna historia Kolumbii przechodziła przez intensywny proces przemocy. Obraz ten został zakorzeniony przez wiele społeczeństw świata.

Mimo to w 1994 roku Kolumbia wzięła udział w Mistrzostwach Świata w Piłce Nożnej. Drużyna składała się z kilku wybitnych graczy, którzy osiągnęli bezprecedensowy sukces w latach poprzedzających Mundial w 1994 roku. Przez krótki czas media tworzyły pozytywny obraz kolumbijskiej drużyny, wolny o tematów narkotyków czy przemocy. 

Kiedy Kolumbia stała się niezależnym i autonomicznym krajem w 1831 roku, państwo to doświadczyło wzrostu gospodarczego. Jednak walki klas i niezadowolenie z roli kościoła katolickiego doprowadziły do konfliktu obywatelskiego w drugiej połowie XIX wieku. Potyczki polityczne podsycane rywalizacją między liberałami i konserwatystami doprowadziły do wojen domowych. W tym samym czasie Brytyjczycy spopularyzowali futbol w Kolumbii. W 1903 roku na kolei Barranquilla brytyjscy pracownicy wprowadzili grę dla lokalnych społeczeństw. Kilka lat później, w 1909 roku stworzyła swój pierwszy zespół piłkarski: Barranquilla FBC. Kolumbia swoje pierwsze kwalifikacje do Mistrzostw świata uzyskała w 1962 roku, w okresie La Violenci, podczas którego zostało zamordowanych ponad 200 tys. osób. 

Wiele osób twierdziło, że kolumbijska drużyna odniesie sukces podczas Mistrzostw Świata w Stanach Zjednoczonych. Po rozczarowującym początku na Mistrzostwach Świata we Włoszech (1990) drużyna była stale ulepszana. Zespół miał w posiadaniu wielu utalentowanych zawodników. Niestety już na początku rywalizacji podczas Mistrzostw Świata w 1994 kolumbijska drużyna poniosła porażkę, przegrywając z Rumunią 1:3. Wynik ten sprawił zdenerwowanie wielu osób. Aby pozostać w rywalizacji, Kolumbia musiała wygrać mecz ze Stanami Zjednoczonymi. Zadanie to nie wydawało się trudnym, bo Amerykanie nie wygrali meczu na Mistrzostwach Świata od 1950 roku i z tego względu zespół ten nie był uznawany za trudnego do pokonania. Jednak kolumbijscy piłkarze przegrali 1:2 i nie było już mowy o awansie. 

Przemoc w kolumbijskim futbolu jest ściśle związana z kartelami kokainy. Wiele osób uważa, że największe zespoły z Medellin czy Bogoty są własnością karteli narkotykowych, które wykorzystają je do prania brudnych pieniędzy. Wielu graczom zostały zaoferowane pieniądze pod stołem. Nie może być przypadkiem fakt, że najlepsze lata kolumbijskiej piłki zbiegły się z wzrastającą popularnością kokainy.