28 września 2012 roku w podwarszawskich Łomiankach doszło do odsłonięcia tablicy upamiętniającej Leszka Lubicz-Nycza.
Uroczystość została zorganizowana z inicjatywy Stowarzyszenia „Nasze Łomianki". Pamiątkową tablicę umieszczono na elewacji budynku Integracyjnego Centrum Dydaktyczno Sportowego. Wydarzenie swoją osobą uświetnili przedstawiciele Polskiego Związku Szermierczego, Polskiego Komitetu Olimpijskiego, jak również sami olimpijczycy na czele z Ireną Szewińską, Pawłem Nastulą (obecnie radny Łomianek), czy też Wojciechem Zabłockim. Ten ostatni wraz z Marianną Romańską dokonali odsłonięcia tablicy. Marianna Romańska, wówczas 14-letnia dziewczyna znalazła ciało Leszka Lubicz-Nycza, który zginął w jej rodzinnej wsi. Po głównej części uroczystości, zgromadzeni mieszkańcy Łomianek mieli okazję obejrzeć film poświęcony olimpijczykowi, nakręcony przez Bohdana Kezika.
Leszek Lubicz-Nycz to wyjątkowa postać polskiego sportu. Urodził się 20 sierpnia 1899 roku w Brzesku. W 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego, a dwa lata później wyruszył na front, biorąc udział między innymi w walkach pod Berezyną, czy też w ofensywie kijowskiej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości rozpoczął studia na Wydziale Rolniczo-Leśniczym Politechniki Lwowskiej w Dublanach. Po śmierci ojca postanowił przerwać jednak studia i wrócić do wojska. Tam też rozpoczął zgłębianie tajników sportu, ukończył kurs gimnastyczno-sportowy, wychowania fizycznego oraz kurs szermierczy. Początkowo pracował w Ośrodku Wychowania Fizycznego w Wilnie, a także wspierał działalność WKS Pogoń. W 1929 roku trafił do CIWF w Warszawie, gdzie prowadził zajęcia z szermierki i narciarstwa. Choć sport zaczął uprawiać cztery lata wcześniej, reprezentował barwy warszawskiego AZS-u oraz Legii, a także był zawodnikiem AZS-u Poznań. Trzykrotnie zdobywał tytuł Mistrza Polski, czterokrotnie brał udział w Mistrzostwach Europy, skąd przywiózł dwa brązowe medale z rywalizacji drużynowej. W 1932 roku na Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles w drużynie zajął trzecie miejsce. Jako jeden z pierwszych w Polsce otrzymał dyplom fechtmistrza amatora, był również sędzią międzynarodowym. Działał także na rzecz narciarstwa, będąc członkiem zarządu PZN. Napisał podręcznik do jazdy na nartach. Po wybuchu II wojny światowej ruszył na front. Zginął 22 września 1939 roku we wsi Buraków (dzisiejsze osiedle Łomianek), gdy wraz z innymi żołnierzami Armii Poznań próbował przedrzeć się do Warszawy. Leszek Lubicz-Nycz został pochowany na pobliskim cmentarzu w Kiełpinie. Rok później jego ciało zostało ekshumowane i przeniesione na cmentarz wojskowy na warszawskich Powązkach.
Komentarz zanim zostanie opublikowany, poddany jest weryfikacji. Jeżeli jego treść nie łamie regulaminu strony, będzie opublikowany.
Brak komentarzy.
Nazwa organizacji reprezentującej kraj: Polski Związek Szermierczy (PZS)
Data powstania organizacji: 28 maja 1922 we Lwowie
Członkostwo w strukturach międzynarodowych: Międzynarodowa Federacja Szermiercza (FIE)
Organizowane imprezy: Mistrzostwa Europy w Gdańsku (1997), Mistrzostwa Europy do 20 lat Kraków (1994), Gdańsk (1997), Poznań (2006), Mistrzostwa Europy do 23 lat Gdańsk (2010), Mistrzostwa Świata w Warszawie (1934) oraz Gdańsku (1963), Mistrzostwa Świata do 20 lat Warszawa (1957), Gdańsk (2001), Puchar Świata Juniorów w Lesznie (2011)
Najważniejsze daty w historii szermierki
28 maja 1922 – powstaje Polski Związek Szermierczy we Lwowie
1924 – Wanda Dubieńska odpada w eliminacjach (floret) na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu (Francja)
1924 – Konrad Winkler odpada w eliminacjach (floret) na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu (Francja)
1924 – Alfred Ader, Adam Papée, Konrad Winkler, Jerzy Zabielski drużynowo odpają w eliminacjach (szabla) na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu (Francja)