„Mistrzostwa Anglji, w których brali udział nasi czołowi lekkoatleci, Noji i Kucharski, przyniosły miłą niespodziankę i przykrą rzeczywistość. Noji zdobył puchar Anglji. Wykazał przytem formę rokującą jak najlepsze nadzieje. Wiąże się ona bezpośrednio ze startem na Olimpjadzie. Jakby dla przeciwwagi sukcesu Nojego spotkał polski sport zawód ze strony Kucharskiego. Przyzwyczajono się w Polsce uważać go za biegacza, jeżeli nie najlepszego w świecie, to – w Europie. Spodziewano się więc w Anglji zwycięstwa. Zwycięstwa tembardziej pożądanego, że byłoby ono odwetem za zeszłoroczną porażkę. Że dałoby trwalsze podstawy do najśmielszych „marzeń o złotym medalu” olimpijskim... .”