ISSN
Sportowa Historia

Notatka z życia: Alfons Ślusarski

2014-01-23, 08:26   A A A   drukuj   Piotr Stokłosa

Był jednym z najlepszych polskich wioślarzy. Bogdan Tuszyński pisał o nim: „W duecie z Jerzym Brońcem tworzył osadę, która na przełomie lat 60. i 70. należała do ścisłej czołówki światowej, będąc wzorem kunsztu technicznego!". Dziś Alfons Ślusarski – reprezentant klubów z Wrocławia i Bydgoszczy – obchodzi 72. urodziny.

Przyszedł na świat 23 stycznia 1942 roku w Sosnówce. W wieku 17 lat został zawodnikiem AZS-u Wrocław, którego barwy reprezentował do 1962 roku. Później przeniósł się do Bydgoszczy i był wioślarzem tamtejszego Zawiszy i KKW. Największe sukcesy święcił właśnie w klubach dzisiejszej stolicy województwa kujawsko-pomorskiego.

Pierwszy tytuł mistrza Polski zdobył w 1962 roku w ósemce. Później jeszcze 19-krotnie stawał na najwyższym stopniu podium zmagań o prymat w kraju. Zwyciężał nie tylko w ósemce (5 razy), ale również w dwójce bez sternika (11 razy), ze sternikiem (3 razy) i raz w czwórce bez sternika. Do jego największych osiągnięć należą dwa medale mistrzostw świata, które udało mu się wywalczyć w dwójce bez sternika. W 1970 roku w St. Catharines z Jerzy Brońcem wywalczył srebro, a cztery lata później w Lucernie w tej samej konkurencji był trzeci wraz ze swoim bratem Zbigniewem, który też był wioślarzem. Oprócz dwóch medali mistrzostw globu, starszy z rodzeństwa braci ma w swoim dorobku także brązowy krążek mistrzostw Europy. Alfons Ślusarski sięgnął po niego w duecie z Brońcem w 1971 roku w Kopenhadze.

Choć reprezentant bydgoskich klubów czterokrotnie startował w igrzyskach, ani razu nie udało mi się przywieźć z nich medalu. Olimpijski debiut Ślusarski zaliczył w Tokio w 1964 roku, gdzie w dwójce bez sternika z Czesławem Nawrotem zajął ostatecznie 8. miejsce. Cztery lata później w Meksyku partnerem urodzonego w Sosnówce wioślarza był już Broniec. W 1968 roku udało się powtórzyć rezultat sprzed czterech lat, a na jego poprawę przyszedł czas na kolejnych igrzyskach. W 1972 roku w Monachium duet Ślusarski-Broniec przypłynął na metę na 5. pozycji, co była najlepszych olimpijskim wynikiem zawodnika KKW Bydgoszcz. Ślusarski wystartował na olimpiadzie raz jeszcze, jednak w Montrealu w 1976 roku zajął wraz ze swoim bratem 11. miejsce, przypływając na metę na 5. pozycji w finale B.

Artykuł na podstawie:
Bogdan Tuszyński, „Polscy olimpijczycy XX w.", Wydawnictwo Europa, Warszawa 2004.

 

Komentarze

Komentarz zanim zostanie opublikowany, poddany jest weryfikacji. Jeżeli jego treść nie łamie regulaminu strony, będzie opublikowany.

Brak komentarzy.