2013-05-16, 07:09   A A A     Piotr Stokłosa

Choć w kadrze był rezerwowym, to do swoich osiągnięć może zaliczyć mistrzostwo olimpijskie, srebrny medal mistrzostw Europy, uczestnictwo w dwóch turniejach o prymat na świecie, 3-krotny udział w Pucharze Świata, a także tytuły mistrza Polski i wiele sukcesów klubowych. Bronisław Bebel nie był być może najbardziej znanym zawodnikiem drużyny Huberta Wagnera, ale był jej ważną częścią, dzięki czemu dziś może pochwalić się udaną karierą siatkarską.

Rozpoczął ją w 1966 r. w Chełmcy Wałbrzych, potem kontynuował w Resovii Rzeszów, Hutniku Kraków i klubach francuskich – AS Grenoble i Toulouse. Najwięcej trofeów zdobył ze swoim drugim klubem – 4 tytuły mistrza Polski (1971, 1972, 1974, 1975) i wicemistrzostwo 1973 r., a także brązowy medal MP w 1970 r. Oprócz tego na międzynarodowej arenie Resovia z Bebelem w składzie zajęła 2. miejsce w finale Pucharu Europy Mistrzów Krajowych (sezon 1972/1973), a także 3. w finale Pucharu Europy Zdobywców Pucharów. Do tego dorobku siatkarz może dopisać dwa tytuły wicemistrza Polski wywalczone z Hutnikiem oraz 4. miejsce w PEZP z AS Grenoble. Największe triumfy Bebel święcił jednak z kadrą narodową.

Za taki bez wątpienia należy uznać złoty medal Igrzysk Olimpijskich w Montrealu w 1976 r. Cztery lata wcześniej Bebel zaliczył olimpijski debiut, a polska reprezentacja zajęła 9. miejsce w turnieju. Lepiej spisała się w mistrzostwach Europy, gdzie zajmowała 6. (1971 r., Mediolan) oraz 2. miejsce (1977, Helsinki), a także w zmaganiach o prymat na świecie – 8. pozycja w Rzymie w 1978 r. We wszystkich tych sukcesach miał udział Bronisław Bebel, który 3-krotnie uczestniczył też w Pucharze Świata, plasując się z kolegami na 8. (1969, Lipsk), 2. (1973, Praga) i 4. (1977, Tokio) miejscu.

Jeszcze w trakcie czynnej kariery Bronisław Bebel próbował swoich sił w trenerce, będąc grającym szkoleniowcem AS Grenoble. Po zakończeniu kariery osiadł na stałe we Francji. Dziś kończy 64. lata.

Powrót