Amerykańskie igrzyska były najbardziej udaną międzynarodową imprezą w wykonaniu Elwiry Seroczyńskiej. W wyścigu na 500 metrów łyżwiarka z Polski zajęła szóste miejsce, na dystansie dwukrotnie dłuższym sięgnęła po srebrny medal, a w zawodach na 1500 metrów też stanęłaby na podium, gdyby nie feralny upadek na ostatnich metrach. Warto dodać, że Squaw Valley, do momentu zdobycia przez polską drużynę kobiet brązowego krążka na igrzyskach w Vancouver w 2010 roku, było jedynym miejscem, w którym Polacy sięgali po olimpijskie medale w łyżwiarstwie szybkim. Oprócz srebra Seroczyńskiej, brąz w wyścigu na 1000 metrów wywalczyła tam bowiem Helena Pilejczyk.

Elwira Seroczyńska w 1960 roku zaliczyła swój olimpijski debiut. Zanim jednak została wybrana do kadry na igrzyska, zdołała wywalczyć sobie w kraju silną pozycję. Jej życiowa historia wiąże się z trzema miastami. Urodziła się 1 maja 1931 roku w Wilnie, po wojnie przeprowadziła się z rodzicami do Elbląga, ale wkrótce jej życie na dłużej zostało związane z Warszawą, w której mieszkała od 1953 roku. Łyżwiarstwo zaczęła trenować w 1950 roku w klubie Stal Elbląg. Później, już jako mistrzyni Polski, reprezentowała dwa zespoły ze stolicy – warszawską Stal FSO i Sarmatę. Karierę zakończyła w 1964 roku po niezbyt udanych Igrzyskach Olimpijskich w Innsbrucku.

W trakcie przygody z panczenami Elwira Seroczyńska 26 razy zdobywała tytuł mistrzyni kraju, a 17 razy ustanawiała rekord Polski. Oprócz srebra wywalczonego w Squaw Valley, Polka miała na koncie także złoty medal mistrzostw świata za zwycięstwo na dystansie 500 metrów w fińskiej Imatrze w 1962 roku. Na igrzyskach olimpijskich startowała łącznie dwukrotnie, lecz w Innsbrucku w 1964 roku zajmowała odległe pozycje. Najwyższe, 16. miejsce uzyskała w Austrii na dystansie 500 metrów. Po zakończeniu kariery zajęła się szkoleniem swoich następczyń – w klubie Sarmata, a także w reprezentacji Polski. Od 1985 roku w Polskim Związku Badmintona była szefem wyszkolenia, później pełniła funkcję członkini zarządu PKOl. Zmarła 24 grudnia 2004 roku w Londynie podczas odwiedzin u syna.