„Już parokrotnie i to z całym naciskiem daliśmy na łamach „Przeglądu” wyraz opinji, dotyczącej potrzeby propagowania sportu w naszej armji. Dlatego też uważać należy podawanie do szerszej wiadomości kół sportowych wszelkich objawów życia w tej dziedzinie za okoliczność nader ważną, za objaw współpracy dla przyszłości sportu polskiego nieocenionego znaczenia. Jak wiadomo bowiem ogólnie, konieczność podniesienia zdrowia i tężyzny fizycznej naszej młodzieży, któej w ciągu długoletniej wojny brakło normalnych warunków rozwoju, a dalej potrzeba przysposobienia wojskowego najszerszych warstw obywatelskich, skłoniły M.S. Wojsk. do podjęcia prac w tym kierunku. Jako pierwsze zadanie postawiły sobie władze wojskowe przygotowanie instruktorów wychowania fizycznego i wojskowego z łona organizacji młodzieży. W tym celu w lecie organizowały poszczególne D. O.K. obozy letnie dla młodzieży szkolnej i organizacyj miejskich. W okresie zimowym, obozy zimowe, celem wyszkolenia instruktorów dla organizacji wiejskich. W zakres nauk w wymienionych obozach wchodziło obok wiadomości wojskowych w dużym zakresie zaznajomienie uczestników z zadaniami uprawiania różnych gałęzi sportu, lekkiej atletyki, gier i zabaw ruchowych oraz nauka szermierki.”