"Ostatnia Piłka" mistrza tenisowego stołu
Piotr Stokłosa
Jest uważany za najlepszego polskiego tenisistę stołowego wszech czasów. Był pierwszym polskim zdobywcą Pucharu Świata, na swoim koncie ma też 15 medali mistrzostw świata i Europy, wygrywał wiele innych, mniej lub bardziej ważnych, turniejów. Andrzej Grubba odszedł 7 lat temu. Tytuł jego autobiografii - „Andrzej Grubba - Ostatnia piłka", w kontekście śmierci, nabiera dodatkowego znaczenia.
Autorzy książki z pewnością nie myśleli jednak o tym, nadając swojemu dziełu taki, a nie inny tytuł. Ukazało się ono przecież w 1998 roku, na siedem lat przed odejściem najwybitniejszego polskiego tenisisty stołowego. Wtedy nikt nie mógł przypuszczać, że za kilka lat sportowiec przegra walkę z rakiem. Grubba zmarł w wieku zaledwie 47 lat.
Data wydania książki nie była jednak przypadkowa. W tym samym 1998 roku Grubba zakończył sportową karierę i był to z pewnością idealny moment na wydanie wspomnień. „Ostatnią piłkę" trudno jednoznacznie określić. Większa część tekstu jest bowiem wywiadem przeprowadzonym przez Marka Formelę. Andrzej Grubba wspomina w nim o swoich sukcesach, najważniejszych i najbardziej dramatycznych meczach, charakteryzuje rywali, działaczy, trenerów, a także kolegów z drużyn, w których występował. Te części mają charakter autobiograficzny. Są jednak fragmenty, w których to Marek Formela – współautor, opisuje karierę tenisisty. W tym kontekście należałoby rozpatrywać książkę jako biografię. Nie to jest jednak najważniejsze. Najbardziej istotne jest to, że dzięki temu zabiegowi, książka stała się ciekawsza. Biograficzne części stanowią tło wydarzeń, które później ze swojej perspektywy komentuje Grubba.
Dzieło wzbogacają także liczne zdjęcia ze sportowych aren, na których swoje mecze rozgrywał Andrzej Grubba. Na końcu książki czytelnik znajdzie pochodzące z prasy opinie, cytaty i poglądy dotyczące tego wybitnego sportowca, a także ułożoną chronologicznie historię jego kariery. Warto więc sięgnąć po to wydawnictwo, zwłaszcza, że jest to jedyna do tej pory pozycja o najlepszym polskim tenisiście stołowym, co może trochę dziwić, jeśli weźmie się pod uwagę jego sukcesy. Być może wpływ na to ma mała popularność tenisa stołowego w naszym kraju.
Komentarze
Komentarz zanim zostanie opublikowany, poddany jest weryfikacji. Jeżeli jego treść nie łamie regulaminu strony, będzie opublikowany.
Brak komentarzy.
Informacje ogólne
Nazwa organizacji reprezentującej kraj: Polski Związek Tenisa Stołowego (PZTS)
Data powstania organizacji: 1 listopada 1931
Członkostwo w strukturach międzynarodowych: 1957 - Europejska Federacja Tenisa Stołowego (ETTU)
Organizowane imprezy: Mistrzostwa Europy w Gdańsku/Sopocie (2011)
Kalendarium
Najważniejsze daty w historii tenisa stołowego
1902 – pierwsza wzmianka o pingpongu pojawia się w dzienniku „Kurier Warszawski” Wówczas pisano „Ping-pong, nowa gra pokojowa w piłkę - tennis pokojowy, grany na stole – wynaleziony ma się rozumieć w Anglii, ojczyźnie wszelkich sportów, stał się nadzwyczaj modny w Paryżu. Jak przedtem `five o’clock tea`, tak obecnie ping-pong jest na porządku dziennym w sferach, mających dużo czasu i pieniędzy.”
1912 – po raz pierwszy zostaje zaprezentowana gra w tenisa stołowego w Łodzi za pośrednictwem niemieckiego przedsiębiorcy Georga Lewensteina, członka niemieckiego klubu sportowego Newcastle Łódź. Jednak gra ta zostaje uznana za „zabawkę dziecinną” i ostatecznie zapomina się o niej
1922 – mieszkańcom Warszawy grę przedstawia Anglik Sid Kimpton, wówczas trener piłkarzy Polonii Warszawa (ping-pong był grą uzupełniającą trening piłkarski w okresie zimowym).
1924 – w ping-ponga chętnie grywają piłkarze i działacze ŁKS Łódź. Ówczesny członek ŁKS-u, właściciel firmy kupieckiej R. Kowalski, sprowadza z Węgier piłeczki, rakietki i siatki