Siatkówka w Indiach jest bardzo popularnym sportem. Gra się w nią w wielu regionach Indii, organizując liczne turnieje.

Siatkówka została wprowadzona przez nauczycieli wychowania fizycznego, którzy przybyli do Indii z zagranicy około 70 lat temu. 

Reprezentacja Indii swój pierwszy sukces odniosła w 1958 roku w Tokio podczas Igrzysk Azjatyckich, zdobywając brąz. Wtedy to też piłka siatkowa po raz pierwszy pojawiła się na Igrzyskach Azjatyckich. 

Kolegium Wychowania Fizycznego w Madrasie (YMCA College of Physical Education) jako pierwsze zaczęło szkolić swoich uczniów w siatkówce, która stopniowo rozprzestrzeniała się po całym kraju. Początkowo wszystko było zarządzane przez Indyjski Związek Olimpijski i mistrzostwa w siatkówce były rozgrywane co 2 lata (1935-1950). W tym czasie organizowano zawody tylko dla mężczyzn. W 1951 roku powstała Indyjska Federacja Siatkówki i reprezentacja zaczęła brać udział w międzynarodowych konkursach, tj. Mistrzostwach Azji czy Igrzyskach Azjatyckich.  Po uzyskaniu niepodległości Indii, zorganizowano w 1952 roku Indyjskie Mistrzostwa Narodowe w Chennai. Mogli tam grać mężczyźni jak i kobiety. 

Podstawowe zasady brzmią, że punkt zdobywa ta drużyna, która przerzuci piłkę na boisko przeciwnika, a przeciwnik nie będzie w stanie jej przebić z powrotem. Zespół, który pierwszy zdobędzie 25 punktów, wygrywa seta.  Musi on zwyciężyć jako pierwszy w 3 setach. Ponadto piłka może być odbita trzykrotnie, ale przez różnych zawodników. Generalnie, do gry powinno się używać tylko rąk bądź ramion, ale od 1996 roku można wykorzystać każdą część ciała. Boisko do gry ma przeważnie 18m długości i 9m szerokości.

Popularność siatkówki sprawiła, że to jedyny sport, w którym indyjscy zawodnicy są w stanie utrzymać stabilną pozycję podczas zawodów Azji Południowej. Indie mogą pochwalić się wieloma wspaniałymi zawodnikami, którzy zostali wyróżniani w licznych konkursach, należą do nich np. Jimmy George czy Balwant Singh.