2012-02-09, 11:23   A A A     Przemysław Popek

Zapasy są jedną z najstarszych dyscyplin sportowych na świecie, początków należy szukać aż 5000 lat temu. Historia polskich zapasów jest zdecydowanie krótsza.

Wielu znawców tematu doszukuje się początków tej dyscypliny w Polsce już w czasach średniowiecza, jako jedną z form aktywności ruchowej. Prawdziwy rozwój nastąpił jednak dopiero pod koniec XIX w. Po raz pierwszy o tytuł Mistrza Polski rywalizowano jeszcze w czasach zaborów, a konkretnie w 1913 roku. W latach 20. XX wieku zaczęto tworzyć związkowe struktury.

Z pewnością rozwój tej dyscypliny nie nastąpiłby tak prężnie gdyby nie postacie chociażby takie jak Władysław Pytlasiński. Początkowo nic nie zapowiadało jego zapaśniczej kariery z zawodu był mechanikiem. W latach 80. XIX wiek przebywał w Szwajcarii, pracując jako mechanik. Wówczas ujawnił się jego atletyczny talent. W 1890 wrócił do kraju i występował w cyrku Cinizellego. Dopiero na ziemiach polskich zaczęła się na dobre jego sportowa kariera. Zaczął wygrywać kolejne turnieje mistrzowskie, by w 1900 roku sięgnąć po tytuł Mistrza Świata na zwodach w Paryżu. Cztery lata później zakończył swoją karierę. Założył w Odessie szkołę atletyczną, którą ostatecznie przeniósł do Łodzi. W 1922 roku był jednym z założycieli Polskiego Związku Atletycznego. Wychowankiem Pytalisińskiego był chociażby Wacław Okulicz-Kozaryn, który był jednym z pierwszych polski zapaśników w stylu klasycznym. Wystąpił na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu w 1924, gdzie zajął siódme miejsce.

Powrót