Polska pierścieniówka - historia i teraźniejszość

2013-11-25, 09:08   A A A   drukuj   Bartosz Prabucki

Zgodnie z tym, o czym pisałem w poprzednim artykule zatytułowanym „Światowe dziedzictwo sportów, gier i zabaw", chciałbym zaprosić Państwa w swoistą „podróż" po niezwykle barwnym i bogatym świecie sportu. Zaczniemy ją od poznania polskiego sportu, zbliżonego nieco do siatkówki, ale posiadającego istotne względem niej różnice – pierścieniówki.

Pierścieniówka to zespołowy sport, który został wymyślony przez Władysława Robakowskiego w 1936 roku. Obserwował on zabawę rybaków, którzy przerzucali boje i pływaki przez dziurawe sieci nad polskimi jeziorami. Zainteresowany tą swoistą „zabawą", opracował zasady sportu, który nazwał „pierścieniówką" od trzech otworów w kształcie pierścieni, przez które należy przerzucić piłkę. Napisał nawet podręcznik do gry w ten sport. Niestety wybuch II wojny światowej zniweczył plany Robakowskiego na promowanie nowego sportu. Wojna i jej skutki zniszczyły lub poważnie utrudniły pracę wielu polskich uczonych, także tych starających się badać i promować polskie sporty, gry i zabawy różnego typu.
Po II wojnie światowej, pomimo pewnych, sprzyjających nawet rozwojowi polskich gier, zabaw i sportów rodzimych (których nam nie brakowało) warunków, zostały one zignorowane przez uczonych, władze, społeczeństwo, a nawet obśmiane w materiałach prasowych. Pomimo dbania w różnych okresach historii Polski o nasze dziedzictwo kulturowe w rozmaitych dziedzinach, polska kultura fizyczna została zaniedbana. Zbytnio „zapatrzyliśmy się" w gotowe wzorce, czerpane z innych krajów.

Na szczęście zaczęło się to zmieniać. W 2003 roku odbył się pierwszy, eksperymentalny mecz odrestaurowanej przez pracowników Pracowni (dzisiaj Zakładu) Olimpizmu i Etnologii Sportu poznańskiej AWF pierścieniówki. Zmodyfikowano jej przepisy, czyniąc bardziej dynamiczną i zaczęto promować w różnych miejscach i wprowadzać do zajęć szkolnych i uniwersyteckich.

Obecne zasady gry w pierścieniówkę są następujące: biorą w niej udział dwa zespoły po czterech zawodników. Gra się przez siatkę, na boisku o wymiarach siatkarskich. Siatka do pierścieniówki zawiera trzy otwory – duży na środku i dwa mniejsze po bokach. Istotą gry jest takie przerzucenie piłki oburącz, żeby przeciwnik jej nie złapał, a piłka spadła w wyznaczone pole gry. Trzech zawodników gra w tylnej części swojego pola, a jeden pełni rolę rozgrywającego. Stoi on przy siatce, w polu o długości 1,5 metra, w którym może być tylko on. Jego zadaniem jest podawanie piłki partnerom ze swojej drużyny. Nie może natomiast przerzucać piłki przez otwory w siatce ani też blokować ciałem otworów, bo wówczas gra straciłaby sens. Serw wykonuje się tam samo jak w siatkówkę, poprzez uderzenie piłki nad siatką. Zespół przeciwny ją łapie i rozpoczyna grę. Można podać piłkę maksymalnie dwa razy do partnerów ze swojej drużyny. Trzeci rzut musi już być przez otwory w siatce. Gra się zwykle sety do 15 punktów (można także ustalić inaczej).

Pierścieniówka jest obecnie polskim sportem, który zyskuje z wolna coraz większą popularność. Można już kupić specjalne siatki z otworami w niektórych sklepach sportowych. Pojawiają się już nauczyciele wychowania fizycznego, którzy zaczynają wprowadzać pierścieniówkę do zajęć szkolnych. Jest ona także elementem zajęć uniwersyteckich na poznańskiej AWF. Staramy się ją także pokazywać i promować podczas różnego rodzaju imprez, festiwali, festynów i innych wydarzeń, zarówno w Polsce, jak i zagranicą.

Pierścieniówka ma szansę stać się cenionym i aktywnie uprawianym sportem polskim, a jednocześnie ważnym elementem polskiego dziedzictwa kulturowego.

 

Komentarze

Komentarz zanim zostanie opublikowany, poddany jest weryfikacji. Jeżeli jego treść nie łamie regulaminu strony, będzie opublikowany.

Brak komentarzy.