Kto był najlepszym bramkarzem Polski? Sądzę, że wybór może być trudny. Mieliśmy i mamy wielu światowej klasy bramkarzy. Każdy kibic może ułożyć swoją klasyfikację. Mój ranking przedstawia się następująco.
I miejsce
Józef Młynarczyk
Urodzony: 20 września 1953 w Nowej Soli.
Zawodnik klubów: Astra i Polonia (Dozamet), BKS Stal Bielsko-Biała, Odry Opole, Widzewa Łódź, SC Bastia, FC Porto.
W reprezentacji:
wystąpił 42 razy w tym 9-krotnie jako kapitan. Uczestniczył
w Mistrzostwach Świata w 1982 roku w Hiszpanii (3. miejsce) oraz
w Mistrzostwach Świata w 1986 w Meksyku
Największe sukcesy: 2 tytuły
Mistrza Polski, półfinał Pucharu Europy (1983), dwukrotne Mistrzostwo
Portugalii, Puchar Portugalii, w 1987 Puchar Mistrzów, Superpuchar UEFA i
Puchar Interkontynentalny.
Obecnie: trener bramkarzy
Józef
Młynarczyk to bramkarz, który nie popełniał błędów. Zawsze pewny punkt
zespołu. Jego styl nie był może efektowny, ale efektywny . Potrafił
bronić nawet ze złamanym palcem ręki. Nigdy nie schodził poniżej pewnego
poziomu. Osiągał sukcesy nie tylko z reprezentacją, ale również z
klubami. Stał się „ikoną" dla kibiców Widzewa i FC Porto. Partnerzy z
obrony czuli się pewniej, gdy w bramce stał Józek. Cieniem na karierze
jest tzw. „afera na Okęciu", ale tak naprawdę każdemu można przypiąć
jakąś łatkę.
II miejsce
Jan Tomaszewski
Urodzony: 9 stycznia 1948 we Wrocławiu
Zawodnik klubów: Śląsk Wrocław, Gwardii Wrocław, Legii Warszawa, ŁKS Łódź, Beerschot i Herculesie Alicante.
W reprezentacji: 63 występy w oficjalnych meczach
Obecnie: polityk
Bramkarz,
który największe sukcesy odniósł z reprezentacją Polski. Dwukrotnie
uczestniczył w finałach mistrzostw świata (1974 – 3 miejsce i 1978 – 5-8
miejsce). Olimpijczyk z Montrealu 1976 (2 miejsce). Mógł pojechać na
trzeci mundial do Hiszpanii (bronił w eliminacjach w meczu z NRD w
Chorzowie), ale widząc, że trener Piechniczek stawia na Młynarczyka
ustąpił miejsca młodszym. Do historii piłkarstwa przeszedł jako ten,
który „zatrzymał Anglię" oraz obroną dwóch karnych podczas mundialu w
1974 roku. Pele uznawał go za najlepszego bramkarza świata. I chociaż
brak znaczących sukcesów klubowych, to moim zdaniem zasługuje na podium
wśród polskich bramkarzy.
III miejsce
Jerzy Dudek
Urodzony: ur. 23 marca 1973 w Rybniku
Zawodnik klubów: Górnik Knurów, Sokoła Tychy, Feyenoord Rotterdam, Liverpool FC, Real Madryt
W reprezentacji: wystąpił 60 razy. Jest najstarszym polskim reprezentantem (w dniu meczu miał 40 lat i 73 dni)
Największe sukcesy:
Mistrzostwo i Superpuchar Holandii 1999, Puchar Anglii: 2006, Puchar
Ligi Angielskiej: 2003, Liga Mistrzów: 2005, Superpuchar Europy: 2005
Obecnie: zajmuje się miedzy innymi działalnością społeczną na rzecz Fundacji "Dobry Start – sport przyszłością"
Przyznam,
że przyznanie III miejsca przysporzyło mi najwięcej kłopotów. Wybrałem
Jerzego Dudka za osiągnięcia klubowe oraz postawę jako sportowca. W
ciągu kariery wybierano go najlepszym bramkarzem rozgrywek w Holandii.
Doceniano w Anglii i Hiszpanii. Gdy Paweł Janas niespodziewanie nie
zabrał go na mistrzostwa świata w roku 2006 wywołało to wiele protestów w
środowisku piłkarskim. Do historii przejdzie jego „Dudek Dance" w
finale Ligi Mistrzów 2005. Klasę sportową Dudka docenili trenerzy Realu
Madryt widząc w nim godnego partnera dla najlepszego bramkarza świata
jakim jest Iker Casillas.
Poza podium
IV miejsce
Hubert Kostka – był bramkarzem
reprezentacji Polski, która zdobyła Mistrzostwo olimpijskie w roku 1972.
W dużej mierze przyczynił się do sukcesów w europejskich pucharach
Górnika Zabrze. Po zakończeniu kariery ceniony trener i działacz.
V miejsce
Artur Boruc – jego kariera trwa i mam
szansę w przyszłości na wyższą lokatę. Był najlepszym piłkarzem Polski
podczas Mistrzostw Świata w Niemczech oraz Mistrzostw Europy w Austrii.
Ulubieniec kibiców Legii Warszawa i Celticu Glasgow.
VI miejsce
Józef Wandzik – był następcą w
reprezentacji Polski Józefa Młynarczyka. Jednak po roku 1986 Polska nie
odnosiła sukcesów piłkarskich. Największe sukcesy klubowe świętował z
Górnikiem Zabrze (4 tytuły mistrzowskie) i Panathinaikos Ateny z którym
świętował 3-krotnie mistrzostwo Grecji
VII miejsce
Edward Szymkowiak – bronił naszej
bramki w pamiętnym meczu ze ZSRR. Pięciokrotny mistrz Polski w barwach
trzech różnych klubów (Ruch, Legia, Polonia Bytom). Reprezentował Polskę
na igrzyskach olimpijskich w Helsinkach i w Rzymie
VIII miejsce
Maciej Szczęsny – tak wysoka lokata
Macieja Szczęsnego może dziwić wielu znawców. Był to bramkarz
bezkompromisowy. Jedyny zawodnik, który zdobył mistrzostwo Polski z
czterema różnymi klubami (Legia, Widzew, Wisła, Polonia
Warszawa). Uczestnik rozgrywek Ligii Mistrzów (Legia, Widzew). W
reprezentacji rozegrał tylko 7 spotkań w tym jedno w eliminacjach do
Euro 1996, ale sukcesy klubowe przekonują do umieszczenia Szczęsnego w
10. najlepszych polskich bramkarzy.
IX miejsce
Adam Matysek – bramkarz numer 1 w
polskiej bramce w latach 90-tych ubiegłego wieku, w której rozegrał 34
spotkania. Również czołowy bramkarz Bundesligi. Uczestniczył w
mistrzostwach świata 2002.
X miejsce
Jacek Kazimierski – zawodnik Legii
Warszawa, Olympiakosu Pireus i KAA Gent. W reprezentacji Polski wystąpił
23 razy. Uczestniczył w finałach mistrzostw świata (1982, 1986). Jego
pech polegał na tym, że trafił na erę Młynarczyka.
Komentarz zanim zostanie opublikowany, poddany jest weryfikacji. Jeżeli jego treść nie łamie regulaminu strony, będzie opublikowany.
Brak komentarzy.
Nazwa organizacji reprezentującej kraj: Polski Związek Piłki Nożnej
Data powstania organizacji: 20 grudnia 1919
Członkostwo w strukturach międzynarodowych: UEFA (2 marca 1955), FIFA (20 kwietnia 1923)
Najważniejsze daty w historii polskiej piłki nożnej
7 lutego 1867 – powstaje Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół" Lwów, w którym rozwija się między innymi piłka nożna, założyciele Łukasz Goldenthal oraz Kazimierz Żukotyński
1888 – Henryk Jordan zakłada w Krakowie Park Zabaw i Gier gdzie można było zapoznać się z piłką nożną
1889 – Henryk Jordan przywozi z Niemiec do Krakowa futbolówkę
1890 – szkolne drużyny rozgrywają turnieje na krakowskich Błoniach