Wśród tradycyjnych dyscyplin sportowych, które zostały reaktywowane we współczesnych czasach, taekwondo cieszy się największą popularnością.  Używane tam jest całe ciało z naciskiem na ręce i nogi. Wzmacniane jest nie tylko dobre samopoczucie zawodnika, ale również kształtuje się jego charakter poprzez fizyczne i psychiczne zadania. Ta sztuka walki zyskała największe znaczenie w ostatnim ćwierćwieczu. Szacuje się, że ok. 3000 koreańskich trenerów szkoli zawodników w 150 krajach. Istnieją dowody, że na taekwondo składają się instynktowne odruchy organizmu, które mają swoje korzenie podczas wydarzeń religijnych w czasach starożytnych państw plemiennych.

Podczas ceremonii religijnych tj. Yeonggo, Dongmaeng (rodzaj ceremonii dziękczynnej) czy też Mucheon (Taniec do Nieba) starożytni Koreańczycy wykonywali ćwiczenia fizyczne, które doprowadziły do rozwoju taekwondo. W Korei stowarzyszenie taekwondo liczy ok. 3,8 mln osób, co stanowi największą liczbę członków w koreańskim związku sportowym. Światowa Federacja Taekwondo (WTF) z siedzibą w Seulu została oficjalnie zatwierdzona przez Międzynarodowy Komitet Olimpijski w 1980 roku. Taekwondo zostało następnie zaprezentowane podczas Igrzysk Olimpijskich w Seulu 1988 roku, co wskazuje na duże zainteresowanie tym sportem na całym świecie. Natomiast w 2000 roku stało się oficjalną dyscypliną sportową na Igrzyskach Olimpijskich.

Innym ważnym sportem dla Koreańczyków jest ssirum (zapasy koreańskie). Jest to rodzaj konkursu ludowego, w którym dwóch zawodników przyodzianych jest w strój o nazwie satba (tkanina wiązana wokół talii i ud) i wykorzystując swoją siłę i różne techniki, próbuje powalić przeciwnika na ziemię. Powstanie tego sportu ma swój początek wraz z pojawieniem się ludności. W społeczeństwie pierwotnym ludzie nieustannie musieli walczyć z dzikimi zwierzętami, nie tylko broniąc się, ale także polując, by mieć, co jeść. Zwycięzca turnieju otrzymywał byka, który był nie tylko symbolem siły, ale również cenioną rzeczą w społeczeństwie rolniczym.