1 września tego roku minęły 24 lata od śmierci Kazimierza Deyny – jednego z najlepszych piłkarzy w historii polskiego futbolu. Zawodnik przez większość kariery związany z Legią Warszawa zginął w wypadku samochodowym w Stanach Zjednoczonych, gdzie wyjechał pod koniec przygody z piłką. O życiu wybitnego rozgrywającego opowiada dokumentalny film „Deyna" (2003).

Obraz na podstawie scenariusza Mileny Laur został zrealizowany przez TVP przed dziesięcioma laty. Jego reżyserią zajęli się Beata Dzianowicz i Jarosław Stypa, za zdjęcia odpowiada natomiast Dariusz Szymura. Mimo tego, że czas trwania filmu nie jest zbyt długi (nieco ponad 36 minut), dosyć kompleksowo przybliża on widzom sylwetkę Kazimierza Deyny zarówno jako świetnego piłkarza, jak i zwykłego człowieka z wieloma słabościami.

Dokument przedstawia najważniejsze wydarzenia z życia głównego bohatera. O pierwszych latach Kazimierza Deyny w Starogardzie Gdańskim opowiadają członkowie jego rodziny – siostry i brat. Następnie widz poznać może początki jego przygody z piłką, by następnie dowiedzieć się o największych sportowych sukcesach Deyny – złotym medalu olimpijskim z Monachium (1972 r.) i trzecim miejscu na świecie polskiej reprezentacji wywalczonym podczas mundialu rozgrywanego dwa lata później. Warto zaznaczyć, że w filmie nie ma narratora. O Kazimierzu Deynie opowiada jego rodzina, a także trenerzy, piłkarze i inne osoby, które go znały. W filmie wypowiadają się m.in. trenerzy Kazimierz Górski i Andrzej Strejlau, piłkarze tacy jak Franz Beckenbauer, Grzegorz Lato, Jan Tomaszewski czy Bernard Blaut, a także dziennikarz Stefan Szczepłek i nieżyjący już sekretarz generalny CWKS Legia – płk Edward Potorejko.

Słowa osób związanych ze środowiskiem piłkarskim pozwalają poznać sportowe życie Kazimierza Deyny, natomiast dużą wartość stanowią wypowiedzi rodziny tytułowego bohatera, szczególnie jego żony Marioli i syna Norberta. Dzięki nim widz ma szansę poznać historię Deyny od strony prywatnej. Dużą zaletą filmu jest fakt, że autorzy nie starali się pokazać wyłącznie pozytywnych rzeczy – sportowych sukcesów i popularności. W „Deynie" mowa jest chociażby o kłopotach rodzinnych piłkarza po zakończeniu przez niego kariery, kiedy to został oszukany przez agenta i stracił duże pieniądze, a resztę przepuścił w kasynach, chcąc się odegrać. Różne osoby wypowiadają się o jego trudnej sytuacji – żona informuje, że po pewnym czasie przestali mieszkać razem, a jej mąż zaczął coraz więcej pić. Byli koledzy z reprezentacji mówią z kolei o ostatnim wspólnym meczu, po którym to główny bohater poważnie zastanawiał się nad powrotem do Polski, a na pożegnanie rozpłakał się. Dzięki temu film pozwala dobrze poznać Kazimierza Deynę nie tylko jako zawodnika, ale także człowieka, którego losy, mimo swego czasu ogromnej popularności, kończą się tragicznie.

Dużą zaletą wszystkich produkcji TVP jest wykorzystanie archiwalnych materiałów, które znajdują się w zasobach telewizji publicznej. Nie inaczej jest w przypadku „Deyny". W filmie zobaczyć można urywki meczów reprezentacji Polski, podczas oglądania których widzowie mogą przekonać się o wyjątkowym talencie piłkarskim głównego bohatera. Oprócz samych fragmentów spotkań, obraz wzbogacony został także o inne materiały archiwalne – wywiady z Deyną dziennikarzy takich jak Jan Ciszewski czy Bohdan Tomaszewski, relację z przywitania w kraju polskich zawodników po Mistrzostwach Świata w 1974 r. czy kierowane do kadrowiczów przemówienie I sekretarza KC PZPR – Edwarda Gierka. Wszystko to sprawia, że film „Deyna" to skondensowana i interesująca opowieść o wyjątkowym sportowcu, jednym z najwybitniejszych piłkarzy w historii polskiego futbolu.