„Rozumnie i … po obywatelsku postąpił zarząd Koła Sportowego, co też z prawdziwem uznaniem podnieść musimy na tem miejscu. Przez ciąg istnienia „Wystawy Sportowo-Przemysłowej” publiczność warszawska zdążyła się przyzwyczaić się do nieznanego prawie zupełnie przedtem pięknego, okazałego i przedziwnie czystem powietrzem odznaczającego parku „Agrykola”. Ten i ów wzdychał też i martwił się tem, co będzie, gdzie Warszawiacy zażywać będą wywczasu wówczas, gdy Wystawa ulegnie zamknięciu? Park to własność Zarządu Pałaców Cesarskich, oddana we władanie Kołu Sportowemu, a że ze swoją własnością lub dzierżawą, każdemu wolno robić  to, co mu się podoba, więc nawet słowa nie moglibyśmy pisnąć, gdyby Koło zamknęło podwoje dla szerokiej publiczności i otwierało się tylko dla swoich członków. Tymczasem stało się inaczej. Uznając fakt, że Warszawa odznacza się zupełnym brakiem ogrodów, parków, skwerów i w ogóle miejsc spacerowych. Koło Sportowe uchwaliło oddać Agrykolę do użytku ogólnego, zastrzegło sobie jednak – i zrobiło bardzo słusznie – ażeby do siedziby Koła nie wchodziły osoby mało kulturalne, niechlujne i łobuzerskie. Wobec tego jako jedyny środek zaradczy ustanowiono pobieranie opłaty za prawo wstępu do parku.”