ISSN
Sportowa Historia

Jerzy Pawłowski

A A A
Imię i Nazwisko: Jerzy Pawłowski
Data urodzenia: 25 października 1932
Miejsce urodzenia: Warszawa
Data śmierci: 12 stycznia 2005
Miejsce śmierci: Warszawa
Profesja: szermierz/działacz
Dyscyplina sportowa: szermierka

Przebieg kariery zawodniczej:
  • reprezentował barwy klubowe Ogniwa Warszawa, Gwardii Warszawa, Legii Warszawa (w latach 1949-1974)
  • Indywidualny Mistrz Polski we florecie (1952) oraz szabli (1953, 1956, 1958, 1961, 1963, 1965, 1967, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972, 1974)
  • Indywidualny Wicemistrz Polski szabli (1950, 1952, 1959, 1964, 1973) oraz we florecie (1951, 1956)
  • Indywidualne Mistrzostwa Polski w szpadzie (1951) oraz szabli (1954, 1962)
  • Drużynowy Mistrz Polski w szabli (1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966, 1968, 1969, 1970, 1972, 1974) oraz we florecie (1955)
  • Drużynowe Mistrzostwa Polski w szabli szabla (1952, 1967) oraz we florecie (1951) – zajmuje 2. miejsce
  • Drużynowe Mistrzostwa Polski we florecie (1950) – zajmuje 3. miejsce
  • Mistrzostwa Świata, szabla indywidualnie - Paryż (1957, 1965), Moskwa (1966) – zajmuje 1. miejsce, Buenos Aires (1962), Gdańsk (1963), Montreal (1967), Wiedeń (1971) – zajmuje 2. miejsce, Budapeszt (1959) – zajmuje 3. miejsce
  • Mistrzostwa Świata, szabla drużynowo Budapeszt (1959), Turyn (1961), Buenos Aires (1962), Gdańsk (1963) – zajmuje 1. miejsce, Luksemburg (1954), Hawana (1969) – zajmuje 2. miejsce, Bruksela (1953), Paryż (1957), Filadelfia (1958), Ankara (1970) – zajmuje 3. miejsce
  • Igrzyska Olimpijskie, Helsinki (1952) we florecie indywidualnie odpada w grupie ćwierćfinałowej, w szabli indywidualnie odpada w grupie półfinałowej, szabla drużynowo zajmuje 6-8. miejsce w skład drużyny wchodzili Zygmunt Pawlas, Leszek Suski, Jerzy Twardokens, Wojciech Zabłocki, Melbourne (1956) w szabli indywidualnie oraz drużynowo zajmuje 2. miejsce w skład drużyny wchodzili Marian Kuszewski, Zygmunt Pawlas, Andrzej Piątkowski, Wojciech Zabłocki, Ryszard Zub, Rzym (1960) w szabli indywidualnie dotarł do fazy finałowej, szabla drużynowo zajmuje 2. miejsce w skład drużyny wchodzili Marian Kuszewski, Emil Ochyra, Andrzej Piątkowski, Wojciech Zabłocki, Ryszard Zub, Tokio (1964) w szabli indywidualnie przegrał w pierwszej walce pucharowej, szabla drużynowo zajmuje 3. miejsce w skład drużyny wchodzili Emil Ochyra, Andrzej Piątkowski, Wojciech Zabłocki, Ryszard Zub, Meksyk (1968) w szabli indywidualnie zajmuje 1. miejsce, szabla drużynowo zajmuje 5. miejsce w skład drużyny wchodzili Zygmunt Kawecki, Józef Nowara, Emil Ochyra, Franciszek Sobczak, Monachium (1972) w szabli indywidualnie odpada w grupie półfinałowej, szabla drużynowo zajmuje 5. miejsce w skład drużyny wchodzili Krzysztof Grzegorek, Zygmunt Kawecki, Janusz Majewski, Józef Nowara
Działalność jako działacz: 
  • pełnił funkcję prezesa Polskiego Związku Szermierczego (1973-1974)
  • Członek Komisji Statutowej FIE (1973-1974)
Przebieg kariery sędziowskiej:
  • sędzia międzynarodowy w szermierce
Nagrody i wyróżnienia: 
  • w Plebiscycie Przeglądu Sportowego został wybrany na najlepszego sportowca w Polsce (1957, 1968)
  • wybrany najlepszym sportowcem XXV i XXX lecia PRL
  • Międzynarodowa Federacja Szermiercza uznała go za szablistę wszech czasów (1967)
  • zajmuje drugie miejsce w klasyfikacji światowej wszystkich broni
  • odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1968)

Uwagi: 
  • autor książek: Trud olimpijskiego złota (1973) i Najdłuższy pojedynek (1994)
  • pod koniec kariery sportowej dosłużył się stopnia majora (lotnictwo). Aresztowany pod zarzutem współpracy z NATO i CIA, skazany na 25 lat pozbawienia wolności, utratę praw publicznych na 10 lat oraz zdegradowany do stopnia szeregowca (1976). Ułaskawiony po 10 latach przez Radę Państwa, wymieniony na agentów obozu wschodniego (1985). Nie wyraził zgody na emigrację w ramach wymiany szpiegów pomimo gwarancji USA. Próbował powrócić do czynnego uprawiania sportu, ale ówczesne władze szermiercze mu to uniemożliwiły
  • pod koniec życia zajmował się malarstwem (zapoczątkowanym jeszcze w więzieniu) i bioenergoterapią (energią leczył chorych i cierpiących)