Ireneusz Paliński urodził się 13 maja 1932 roku w Nużewie. Należy do najwybitniejszych sztangistów nie tylko Polski, bowiem jego dorobek medalowy z najważniejszych imprez jest imponujący.
Startując w kategoriach lekkociężkiej i półciężkiej zdobył dla Polski dwa medale olimpijskie w tym złoto w roku 1960 oraz brąz w Tokio w roku 1964. Z mistrzostw świata przywoził zdobycze medalowe siedmiokrotnie w latach 1958 – 1966. Wśród nich było złoto w roku 1961, cztery srebra (1959, 1962, 1963, 1966) oraz brąz w roku 1958. Ośmiokrotnie stawał na podium w mistrzostwach Europy (złoto 1961, srebro 1958, 1959, 1960, 1962, 1963, 1966, brąz 1957). Siedmiokrotnie bił rekordy świata, a rekordy kraju ustanawiał aż 56 razy. Wyniki z roku 1961 zostały docenione przez czytelników Przeglądu Sportowego, którzy wybrali Palińskiego Najlepszym Sportowcem Polski. W roku 1960 uplasował się na 3. miejscu wśród najlepszych sportowców. Podczas kariery sportowej reprezentował barwy Gwardii Wrocław, Startu Łódź i Mazovii Ciechanów.
Paliński był pierwszym zawodnikiem Ludowych Zespołów Sportowych, który zdobył złoty medal olimpijski.
Ireneusz Paliński przygodę ze sportem zaczynał od gimnastyki w której uzyskał I klasę sportową. Dopiero w trakcie służby wojskowej rozpoczął treningi ze sztangą. W zawodach mistrzowskich debiutował już w dość dojrzałym wieku (25 lat). Działo się to podczas Mistrzostw Europy w Sztokholmie. Jego ulubionym bojem był podrzut i to dzięki wynikom w tej konkurencji zdobywał medale i bił rekordy.
Zawsze bardzo sumiennie podchodził do treningów. Przez cała karierę skrupulatnie prowadził zapiski treningowe nie tylko dotyczące ćwiczeń siłowych lecz również nastroju psychicznego i innych szczegółów.
Po zakończeniu kariery przez wiele lat był trenerem w macierzystym klubie z Ciechanowa. Jego popularność próbowali wykorzystać politycy proponując kandydowanie do parlamentu.
W 1998 został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. W roku 2003 odsłonięto gwiazdę Ireneusza Palińskiego w „Alei Gwiazd” we Władysławowie. Zmarł w Warszawie 9 lipca 2006 roku po długiej i ciężkiej chorobie.
Komentarz zanim zostanie opublikowany, poddany jest weryfikacji. Jeżeli jego treść nie łamie regulaminu strony, będzie opublikowany.
Brak komentarzy.
Tomasz Michalak