Do trzech razy sztuka. Potwierdzeniem tej frazy są olimpijskie występy Edwarda Skorka – siatkarza reprezentacji Polski, który dopiero podczas swoich trzecich igrzysk sięgnął wraz z kolegami po medal. Co istotne, był to krążek z najcenniejszego kruszcu, a satysfakcja z pokonania finałowego rywala – ekipy ZSRR – wyjątkowa.
Drużyna naszego wschodniego sąsiada uchodziła bowiem za zespół nie do pokonania. Pierwszy raz Polakom udało się wygrać w ważnym turnieju z radzieckim teamem w 1974 r. podczas Mistrzostw Świata w Meksyku, gdzie nasi siatkarze sięgnęli po złoto. W tym sukcesie swój udział miał również Skorek, który reprezentacyjną karierę rozpoczął jeszcze w latach 60.
Zanim to jednak nastąpiło, urodzony 13 czerwca 1944 r. w Tomaszowie Mazowieckim siatkarz musiał przejść kolejne szczeble klubowej drabiny. Na początku lat 60. został zawodnikiem pierwszej drużyny Lechii Tomaszów Mazowiecki, potem trafił do AZS-AWF Warszawa, by od 1963 r. grać w stołecznej Legii. Mistrzowskie tytuły święcił wyłącznie z klubami ze stolicy. Dwukrotnie wygrywał z drużyną AZS-AWF (1965 i 1966 r.), taką samą liczbę triumfów ma na koncie z Legią Warszawa (1969 i 1970 r.). Do tego dorobku dorzucił jeszcze dwa srebrne i dwa brązowe medal mistrzostw Polski.
Do reprezentacji narodowej trafił w 1964 r., a pierwszy wielki turniej zaliczył już rok później. W Pucharze Świata w Łodzi polska ekipa zajęła drugie miejsce. Już pierwsze cztery lata reprezentacyjnej kariery Edwarda Skorka pozwoliły mu poznać smak rywalizacji na wszystkich najważniejszych siatkarskich turniejach. W 1966 r. Skorek uczestniczył w Mistrzostwach Świata w Pradze (6. miejsce), rok później mógł cieszyć się z brązowego medalu Mistrzostw Europy w Stambule, a w 1968 r. został po raz pierwszy olimpijczykiem, biorąc udział w siatkarskim turnieju w Meksyku (5. miejsce Polaków).
W kolejnych imprezach polscy siatkarze zajmowali wysokie miejsca – 5. na Mistrzostwach Świata w Sofii (1970 r.), 6. pozycję w Mistrzostwach Europy w Mediolanie (1971), 9. miejsce na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium (1972) i 2. lokatę w Pucharze Świata w Pradze (1973). Lata 1974 i 1976 przyniosły w końcu upragnione zwycięstwa. Najpierw we wspomnianych już na początku mistrzostwach świata, a potem na olimpijskim turnieju w Montrealu. Podczas obu imprez Edward Skorek był kapitanem narodowej drużyny, w znacznym stopniu przyczyniając się do zdobycia złotego medalu. Łącznie w reprezentacji zaliczył 284 występy.
Po skończeniu kariery w Polsce w 1976 r., Skorek wyjechał do Włoch, gdzie jako grający trener zdobył z drużyną Panini Modena mistrzowski tytuł. Później trenował jeszcze m.in. polską kadrę męską (1990-1991) i AZS Yawal Częstochowa, wygrywając w 1993 r. zmagania o prymat w kraju. Ponadto prowadził także w latach późniejszych Warkę Czarnych Radom, Pamapol AZS Częstochowa i AZS Politechnikę Warszawską.
Dziś Edward Skorek kończy 69. lat.
Komentarz zanim zostanie opublikowany, poddany jest weryfikacji. Jeżeli jego treść nie łamie regulaminu strony, będzie opublikowany.
Brak komentarzy.
Nazwa organizacji reprezentującej kraj: Polski Związek Piłki Siatkowej
Data powstania organizacji: 1928
Członkostwo w strukturach międzynarodowych: Międzynarodowa Federacja Piłki Siatkowej – FIVB (11 kwietnia 1947), Europejska Federacja Piłki Siatkowej – CEV (21 października 1963)
Organizowane imprezy: Puchar Świata - Łódź/Warszawa (1965), Liga Światowa - Gdańsk/Sopot (2011)
Najważniejsze daty w historii polskiej piłki siatkowej
1919 – w Warszawie został rozegrany pierwszy mecz siatkówki
1920 – w Łodzi został rozegrany pierwszy turniej z udziałem szkolnych drużyn
1923 – powstają pierwsze sekcje i kluby siatkarskie w Warszawie, takie jak Orzeł Biały, Orkan, 13 Drużyna Harcerska
1928 – odbywają się mistrzostwa Warszawy i Łodzi