„Historia wykazuje, że zebrania kolarskie rządzą się nie logiką, ale histerią. Tu nic przewidzieć nie można. Zapaść mogą najbardziej nieoczekiwane uchwały, by za trzy godziny ulec reasumpcji, lub doczekać się przekreślenia przez nową decyzję bardzo rozsądną i dobrze umotywowaną. Sprytny przewodniczący, demagogiczny mówca, lub osobiste niechęci – potrafią pokiereszować mozolnie budowane plany i na poczekaniu sklecić „blok” parlamentarnej większości. W zeszłym roku jeden z delegatów wywinął koziołka w nocy z soboty na niedzielę. Jeszcze w sobotę wieczorem, na konferencji prezesów okręgów, głosował za utworzeniem grupy „kolarzy niezależnych”; w niedzielę na oficjalnym walnym zebraniu projekt ten własnoręcznie utrącił. Co się stanie na zebraniu niedzielnym? Ano, wobec tego, że cztery okręgi wypowiedziały się za umożliwieniem kolarzom uczciwego zarobku (Warszawa, Kraków, Śląsk i Pomorze), a Łódź sprzeciwia się stanowczo, więc chyba regulamin zostanie znowu – odrzucony. Taka jest logika zebrań Związku Kolarskiego.”