„W imieniu Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego i jego komisji dla spraw przewodnictwa – przypadło mi w smutnym udziale pożegnać schodzącego w grób najstarszego z przewodników tatrzańskich, śp. Gąsienicę Daniela, który w dniu 13 grudnia tragiczną śmiercią zginął w Tatrach. Gazdą halnym był, i takiego gazdy halnego śmierć znalazł śp. Daniel. Jego cieszyły ino te wichry, gdzie tyle śleboty zaznał, gdzie mu mocny wicher dół w piersi, i gdzie mu świat inaczej, niż na dolinie, skrzył się do słonka. Nie usiedział więc długo w domu: ledwo z gór powrócił, znowu się w nie niósł, wodząc po nich panów i pokazując im jako przewodnik te cuda, do których całem życiem przywarł.”