Historia piłki nożnej w Pakistanie jest tak samo długa jak samo państwo. Wraz z powstaniem Pakistanu w 1947, została utworzona również Pakistańska Federacja Piłki Nożnej (5.12.1947).

Quaid-i-Azam Mohammad Ali Jinnah – ojciec narodu, został wówczas głównym przewodniczącym federacji i już na początku 1948 roku Pakistańska Federacja Piłki Nożnej została uznana przez FIFA. 

Pakistańska Federacja Piłki Nożnej miała burzliwe początki. W 1950 roku Walne Zgromadzenie wybrało nowego przewodniczącego, którym był Alhaj Khawaja Shahabuddm, zaś Wing Commander Soofi został jednogłośnie wybrany na sekretarza. 

Pakistan po raz pierwszy wysłał zawodników do Iraku i Iranu w 1950 roku, by mogli zdobywać doświadczenie na arenie międzynarodowej. W roku 1954 Pakistan uczestniczył w Igrzyskach Azjatyckich w Manili, jak również podróżował po Dalekim Wschodzie. W 1958 roku Pakistan ponownie wziął udział w Igrzyskach Azjatyckich, tym razem w Tokio.

Piłka nożna w Pakistanie nie była w stanie rozwijać się tak szybko, jak powinna. Zawodnicy nie uczestniczyli regularnie w zawodach, tak jak miały możliwość drużyny z Europy czy Ameryki. W krajach z tych części świata rozwijano technikę, a piłka nożna uważana jest za najbardziej ekscytujące widowisko na boisku. Niestety inaczej jest w Pakistanie. Wszystko co zostało wypracowane na początku, nie zostało utrzymane. O profesjonalnym futbolu można w tym miejscu właściwie zapomnieć.