Obecnie jest to pozycja, która przysparza trenerom reprezentacji najwięcej problemów. I pomyśleć, że jeszcze nie tak dawno mięliśmy świetnych lewych obrońców.
I miejsce
Zygmunt Anczok
Urodzony: 14 marca 1946 roku w Lublińcu
Zawodnik klubów: Sparta Lubliniec, Polonia Bytom, Górnik Zabrze, kluby polonijne w USA Wisła Chicago i Chicago Katz, Skeid Oslo
W reprezentacji: 48 występów
Największe sukcesy: mistrzostwo Interligi w 1965 i Puchar Rappana (Polonia), Mistrzostwo i Puchar Polski 1972 (Górnik), złoty medal olimpijski 1972
Obecnie: Po powrocie do kraju był taksówkarzem. Zajmował się również pracą trenerska. W latach 2006-2010 pełnił funkcję radnego miasta Lublińca.
Zdecydowanie najlepszy polski lewy obrońca. Z udziału w mistrzostwach świata w roku 1974 wyeliminowała go kontuzja. W czasie kariery potrafił powstrzymać takie gwiazdy światowej piłki jak Pele czy Garrincha. O jego klasie świadczy udział w meczu gwiazd na pożegnanie Lwa Jaszyna. Po tym meczu pojawiły się propozycje gry w Niemczech. Jako pierwszy polski obrońca wprowadził do swojej gry szarże lewym skrzydłem. Co dziwne był zawodnikiem prawonożnym.
II miejsce
Adam Musiał
Urodzony: 18 grudnia 1948 roku w Wieliczce
Zawodnik klubów: Górnik Wieliczka, Wisła Kraków, Arka Gdynia, Hereford United i Eagles Yonkers New York
W reprezentacji: 34 mecze
Największe sukcesy: 3, miejsce na Mistrzostwach Świata 1974, Mistrzostwo Polski 1978,
Obecnie: Początkowo pracował jako trener w wielu klubach, jednak zrezygnował z pracy szkoleniowca ze względu jak podkreśla „charakteru i nadpobudliwości" Został nawet wybrany trenerem roku 1991. Obecnie pełni funkcję opiekuna stadionu Wisły Kraków.
Godnie zastąpił na lewej obronie Anczoka podczas mistrzostw w Niemczech. W czasie turnieju nie wystąpił tylko w jednym meczu ze Szwecją, po tym jak oddalił się z hotelu bez wiedzy trenera. Charakteryzował się jak sam mówi „końskim zdrowiem" oraz zaciętością na boisku. Eksperci uważają, że w obecnych czasach za swój styl gry często oglądałby czerwone kartki.
III miejsce
Wojciech Rudy
Urodzony: 24 października 1952 w Katowicach
Zawodnik klubów: Gwardia Katowice, Zagłębie Sosnowiec
W reprezentacji: 40 występów 1 gol
Największe sukcesy: srebrny medalista olimpijski z Montrealu 1976, uczestnik Mistrzostw świata 1978, Puchar Polski (1977 i 1978)
Obecnie: po zakończeniu kariery sędzia, działacz oraz dyrektor szkoły.
Karierę piłkarska rozpoczynał jako bramkarz. Praktycznie całą karierę spędził w Zagłębiu. W reprezentacji zastąpił Adama Musiała. Był jego przeciwieństwem. Grzeczny, spokojny, ale przy tym nieustępliwy. Jedyną bramkę w kadrze zdobył w meczu z Holandią w ramach eliminacji do mistrzostw Europy. Moim zdaniem mógł i powinien pojechać na mistrzostwa w Hiszpanii.
Poza podium
IV miejsce
Stefan Majewski
Zawodnik uniwersalny. Właściwie to prawy obrońca, jednak w podczas największego sukcesu jakim było 3. miejsce w Espana 82` z konieczności wobec kontuzji Jałochy grał na lewej obronie.
V miejsce
Marek Koźmiński
Członek srebrnej drużyny Wójcika z roku 1992. Wieloletni czołowy obrońca ligi włoskiej. Uczestnik mistrzostw świata 2002 roku. Ostatni światowej klasy, polski lewy obrońca.
VI miejsce
Jan Jałocha
Wychowanek Wisły Kraków, charakteryzował się dobrym wyszkoleniem technicznym. W reprezentacji Antoniego Piechniczka był podstawowym zawodnikiem i tylko kontuzja w meczu z Peru wyeliminowała go z dalszych gier.
VII miejsce
Dariusz Wdowczyk
Jest przedstawicielem najzdolniejszego pokolenia piłkarskiego (rocznik 1962). Dwukrotny wicemistrz Europy juniorów. Charakteryzował się silnym strzałem, dzięki czemu zdobywał wiele goli. Pomimo regularnej gry w reprezentacji nie został powołany na mistrzostwa w roku 1986.
VIII miejsce
Zbigniew Gut
Mimo tylko 11. występów w reprezentacji, posiada złoto z Igrzysk w Monachium (1972) i brąz z mistrzostw świata w 1974 roku. W grze wyróżniał się szybkością i niezwykłą pracowitością na boisku.
IX miejsce
Henryk Maculewicz
Boczny lub środkowy obrońca. Podstawowy zawodnik reprezentacji w czasie mistrzostw w Argentynie. Karierę zakończył we Francji.
X miejsce
Kazimierz Przybyś
Nie jest to typowy boczny obrońca. Często grał w środku tej formacji. Wystąpił w reprezentacji podczas mistrzostw w Meksyku.
Komentarz zanim zostanie opublikowany, poddany jest weryfikacji. Jeżeli jego treść nie łamie regulaminu strony, będzie opublikowany.
Brak komentarzy.
Nazwa organizacji reprezentującej kraj: Polski Związek Piłki Nożnej
Data powstania organizacji: 20 grudnia 1919
Członkostwo w strukturach międzynarodowych: UEFA (2 marca 1955), FIFA (20 kwietnia 1923)
Najważniejsze daty w historii polskiej piłki nożnej
7 lutego 1867 – powstaje Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół" Lwów, w którym rozwija się między innymi piłka nożna, założyciele Łukasz Goldenthal oraz Kazimierz Żukotyński
1888 – Henryk Jordan zakłada w Krakowie Park Zabaw i Gier gdzie można było zapoznać się z piłką nożną
1889 – Henryk Jordan przywozi z Niemiec do Krakowa futbolówkę
1890 – szkolne drużyny rozgrywają turnieje na krakowskich Błoniach